''Mandolin sesi hiç bu kadar canımı yakmamıştı.''
''Ne dinliyoruz?''
''Vivaldi'nin G Minör'den Mandolin Konçertosu'nu. Organlarımın kazındığını hissediyorum. Ruhi, sen ne dersin bu konuda? Senden çalınanlar üzerine hissettirecek bir iki baş ağrısını daha bana lütfeder misin?''
''Yaşın kaç ki daha senin?''
''Ana rahmine düştüğümüz 9 ayı da sayıyor
Atatürk'ün Adalet'i...
Yaşlı kadın yatağından kalktı. Sabah ezanının insan ruhuna huzur veren sesi oda içinde yankılanıyordu. 88 yaşından beklenmeyecek bir çeviklikle pencereye doğru yöneldi. Pencereyi açması ile birlikte odaya ezan sesi ile birlikte baharın güzel kokusu ve kuş cıvıltıları doluştu. Penceresinden gözüken Kurtuluş Parkına bakarak
akılla bir konuşmam oldu dün gece;
sana soracaklarım var, dedim;
sen ki her bilginin temelisin,
bana yol göstermelisin.
yaşamaktan bezdim, ne yapsam?
birkaç yıl daha katlan, dedi.
nedir; dedim bu yaşamak?
bir düş, dedi; birkaç görüntü.
evi barkı olmak nedir? dedim;
biraz keyfetmek için
yıllar yılı dert çekmek, dedi.
bu zorbalar ne biçim adamlar? dedim;
kurt, köpek, çakal makal, dedi.
ne dersin bu adamlara, dedim;
yüreksizler, kafasızlar, soysuzlar, dedi.
benim bu deli gönlüm, dedim;
ne zaman akıllanacak?
biraz daha kulağı burkulunca, dedi.
hayyam'ın bu sözlerine ne dersin, dedim:
dizmiş alt alta sözleri,
hoşbeş etmiş derim, dedi.
Ömer Hayyam
anlaşılmıyomuş, yok yaaa. sanki herkes anlasın diye yazıyorum ben. kamu personeli miyim oolum, marjinal faydayı mı gözeticem yazarken.
ben kendi içimden geldiği gibi yazıyorum, içimi döküyorum bembeyaz defterime. ben anlatiyim de sen ister anla, ister anlama. umrumda değil.
su hayatta yapabildiğim için sonsuz şükrettiğim üç şeyden biriyse bu yazma zımbırtısı, anlayan anlamayana bakmadan yazarım. sayfalar doldururum, defterler bitiririm gene de yazarım, sadece bi kişi anlasa bile.
zaten hedef kitlem belli: adamın biri. ben ona "sevdiğim" derim, sen "ne anlatıyo bu" dersin.
o da er geç bi gün okucak bu satırları. tek bi kelimesine altdudağı güleyazsın, ben bu hayattan gözüm kapalı vazgeçerim.
Allah sana, kötülük yapanın cezasını verirken, bazen senin görmeni istemez. İnsanın sonuçta. Egona yenilip,oh olsun, dersin de içine fitne eklenir diye. Uzakta, sen görmeden halleder. Bazen de süreci uzatır, sana unutturur ona ise yıllar sonra toplu bir ceza verir. Kimin, neyi, ne kadar hak ettiğini sen bilemezsin. Bilme ki düşman gibi pusuda bekleme! Sen sadece iyi insan olma mücadeleni arttır. Aşkım kapışmak
bir yıldız kaysın istedim
bütün kötü düşüncelerim aksın diye peşinden
çünkü düşüncelerimin yeri yok
hiç bir zihniyette.
ne bileyim ben
böyle bir şeydi herhalde
hayat
biraz kekre