İçimdeki uçurumları
Gül yapraklarıyla sen örttün
Yüreğimdeki çatlakları
Kuş sesleriyle kapadın
Yamaçlarımdaki çamurları
Kanat çırpışlarıyla temizledin
Ayrık otlarımı ayıkladın
Ayışığıyla
Taç yaptın başıma yıldızları
Sonunda bir tepe değil
Bir sıradağ yarattın benden
Sayfa 307Kitabı okudu
"Ne kadar ovsan,duşun yaptığını asla yapamazsın avradım, uğraşma! Köylünün kiri, öyle giysiden giysiye ovmakla filan çıkıverse,daha ne istersin gı!..." Dudaklarını yeniden devirip güldü Bayram. "Çok safsın be Haçça!..." Dedi. "Hem köylünün kirini bir kezcik temizledin diyelim, öyle kalacak değil ki! Gene kirlenir! İnsan köy yerinde boyuna terler,toza toprağa batar, öyle değil mi? Ama onlar hiç terlemez, hiç toza toprağa batmaz. Onları sen ne bileceksin? Bir yıkandılar mı,kirlenmeye kalmadan bir daha yıkanır onlar! Yaa, akıllım!..."
sonra sen geldin
çakıllı yoldan geldin, şen şakrak
bir su gibi kollarıma aktın
nesneler anlam buldu seninle
benim güleç yüzlü, kara gözlü sevdiğim
saçlarını yüzüne dökerek
yerleri süpürdün, bahçeyi suladın,
masayı temizledin...
" NE YAPTIGIMIZIN FARKINDA MIYIZ
Ey evini türlü zinetlerle dolduran insan
Gönlünü de süslemeyi düşündün mü?
Türlü eşyam var dersin, evim dersin barkım dersin,,
Gönül evin ne durumda bilir misin?
“Çok safsın be Haçça!..” dedi. “Hem köylünün kirini bir kezcik temizledin diyelim, öyle kalacak değil ki! Gene kirlenir! İnsan köy yerinde boyuna terler, toza toprağa batar, öyle değil mi? Ama onlar hiç terlemez, hiç toza toprağa batmaz. Onları sen ne bileceksin? Bir yıkandılar mı, kirlenmeye kalmadan bir daha yıkanır onlar! Yaa, akıllım!..”
Çiçekler vardı derilmeyi bekleyen
O uçsuz bucaksız kırlarda.
Gökyüzünde ay, bakacak göz arardı.
Bir dut ağacı vardı, yüce
Hiçbir çocuğun üstüne tırmanmadığı.
Testiyi unutmuştuk pencerenin önünde
İçi su doluydu, soğumuştu.
Masanın üstünde bir dilim ekmek
Isırılıp bırakılmıştı.
Denizin kıyısında bir mavi tekne
Birbaşına salınıyordu.
Gökyüzü vardı derin,
Toprak göz alabildiğince…
Sonra sen geldin
Çakıllı yoldan geldin, şen şakrak
Nesneler anlam buldu seninle
Benim güleç yüzlü, kara gözlü sevgilim
Saçlarını yüzüne dökerek
Yerleri süpürdün, bahçeyi suladın,
Masayı temizledin..
Ahmet Erhan
Sonra sen geldin
Çakıllı yoldan geldin, şen şakrak
Bir su gibi kollarıma aktın
Nesneler anlam buldu seninle
Benim güleç yüzlü, kara gözlü sevgilim
Saçlarını yüzüne dökerek
Yerleri süpürdün, bahçeyi suladın,
Masayı temizledin..
Çok safsın be Haçça! Hem köylünün kirini bir kezcik temizledin diyelim, öyle kalacak değil ki! Gene kirlenir! İnsan köy yerine boyuna terler, toza toprağa batar, öyle değil mi? Ama onlar hiç terlemez, hiç toza toprağa batmaz. Onları sen ne bileceksin? Bir yıkandılar mı, kirlenmeye kalmadan bir daha yıkanır onlar! Yaa, akıllım!
Sayfa 26Kitabı okudu
İyi ki doğdun. Birini memleketin gibi seversen bir avuç toprağıyla yetmeyi bilirsin. Sen ana yurdum, sen kurtuluş mücadelem. İyi ki doğdun. Hiç bitmeyeceğine ikna olduğum o karanlık gecenin mucizevi sabahı gibi; dört bir yana düşman işgalindeki yurdumun ümidi, yiyecek ekmeği gibi ışıldadın. Ümidimizi kestiğimiz o bulutlu günlere tebessümünlr temizledin. İyi ki doğdun umudum.
Sayfa 23 - Kafka OkurKitabı okudu
