Ellerin güzel bir mızrak gibi.
Seni hayal ediyorum .
Sonra açık giri bir gökyüzü .
Bulutların arasında sen varsın
Bahar aylarında sancılarım tutar .
Sen isteğim bende sıklaşır.
Leylek kervanları geçerken semadan.
Ben yine seni bulutlarda görürüm.
Ne zaman kafamı kaldirsam.
Orda sen varsın.
Hakikat denen gerçeğin tam ortasında.
Yine sen varsın.
Tutkularımda isteklerimde .
Görünür görünmezlikte.
Zerremde kürremde
Hep sen varsın.
sarılıp yatmak mümkün değil bende senden kalan hayâle.
halbuki sen orda, şehrimde gerçekten varsın etinle kemiğinle
ve balından mahrum edildiğim kırmızı ağzın, kocaman gözlerin gerçekten var
ve âsi bir su gibi teslim oluşun ve beyazlığın ki dokunamıyorum bile…
Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
Bulutlara rüzgara asarım suretini her akşam
Her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar
Meşeler göğermiş diyorsun, varsın göğersin
Anlamını yitiren bir şeyler mi var şimdilerde
Yazdığım şiirlere yabancıyım, sokaklara yabancıyım
Taşı delemiyor bir çığlık ve apansız
Su oluyorum ipince, kendime sızıyorum
Dünya yetmiyor bazan, bırakıp gidebilir miyim?
Kuşları ürkütülmüş bir dal gibiydin, öylesine mahzun!
Efkar da yakışırdı sana, ilk kadeh kekik kokardı
Unutalım mı şimdi kente indiğimiz o ilk günü
Sabahlara kadar okuduğumuz o kitapları
Sabahlara kadar düşüncelerimizde yaşattığımız hayallerimizi
Kar aydınlığında yürüdüğümüz o yolları
Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
Bulutlara rüzgara asarım suretini her akşam
Her akşam mektup yazarım dağlar kadar
Kayıp bir adresten geliyor sesin şimdi, üşüyorsun
Unutma dostumsun sen, neredeysen orda ölmek isterim!
Ahmet Telli
1
Aşkını gözlerinle dün kalbime işledin,
Bir sanatkâr eliyle oyar gibi mermeri.
Rüzgar yüzü görmeyen ufkumda genişledin,
Bir fırtına halinde koptuğun günden beri.