-tutsak-
seni istiyorum ve biliyorum ki hiç
kucaklayamayacağım seni gönlümce
sen, o aydınlık ve tertemiz gökyüzüsün
ben tutsak bir kuşum bu kafesin köşesinde
soğuk ve karanlık parmaklıklar ardından
hasret dolu gözlerim bakıyor yüzüne hayranlıkla
bir elin uzanışını düşlüyorum
ve ansızın kanatlanmayı sana
bir gaflet anında düşlüyorum
bu sessiz zindandan kanatlanıp uçmayı
tebessümle bakarak gardiyanın gözlerine
senin yanında hayata yeniden başlamayı
düşünüyorum ve biliyorum ki hiç
gücüm yok bu kafesten kurtulmaya
gardiyan göz yumsa bile
nefesim yok kanatlanıp uçmaya
Sayfa 99Kitabı okuyor
Ne olacak sanıyorsunuz?
Camını çerçevesini kırdığınız mekan karanlıkta mı kalacak!
Bir umursamazlığın soğuğunda üşüyecek,hayata küsecek mi sanıyorsunuz!
Artık yeni gülüşlere kanmayacak,sevgilere inanmayacak mı?
Hayır efendim hayır!
Bir gülüş huzmesi aydınlatacak yine kalp evini
Yeniden teslim olacak bile bile...
Gerçeği göre göre aldanacak...
Pişman olmayacağım! diyerek devam edecek...
Pişman olmayacak!
Ve sen! bunca dik duruşun arasında bir hain olarak kalacaksın.
Yeniden kurulacak hayaller; ve yeniden dağılacak dört bir yana sevdalı kahkahalar.
21.04.2024
Ellerim buz kesmiş gibi soğuk, sanki dokunsa hissedemezsin, sanki dokunmaktan çekinirsin. Zaman, sanki koşuyor, hiç durmadan ilerliyor, bir anı bile es geçmeden. Vakit ise dar geliyor, yetmiyor, sığamıyorsun içine. İsmin gizli, sanki yüreğimin en derin köşelerine saklı, sadece benim bilip hissettiğim bir sır gibi.
Gözlerim yine göğe dönük, hisli hisli bakıyorum. İçimde fırtınalar kopsa da dışarıya hiçbir şey yansımıyor gibi. Yaralarımı dikerken dikişler tutmuyor, sanki her bir dikişten damla damla seni kaybediyorum. Kara bulutlar gökyüzünü kaplamış, her yer gri, her yer sisli. Sırlanmış yıldızlarım var, içimde parlayan ama kimseye gösteremediğim.
Yollar ıslak, sokak sokak seni arıyorum. Ama bulunmuyorsun, sanki bulunmak istemiyorsun. Gözlerim nemli, istesem de gizleyemem içimdeki fırtınayı. Gel desem yine gelmezsin, her seferinde kalbim biraz daha kırılır. Bilirim ki, sen de beni istiyorsun ama ayaklarına söz geçiremezsin.
Kırk hüznün kırkını yaşadım, arttı yüzümdeki çizgiler, döküldü saçlarım. Otuzumda yaşlandım, her yaşamış olduğum acıyla birlikte.
Bilemem, zaman tekrar getirir mi bizi yan yana? Hasretin ateşi her an içimi yakıyor, yanan bir ateş gibi. Ya öldür beni bu hasretle ya da yaşat, ama ortada bırakma beni. Seni heba etmedim, sevdamı korudum.
İplere boncuklar dizdim, her birine senin yüzünü çizdim. Yokluğunu yaşadım, çektiğim acıları hiç bitmedi. Öldüm ve öldüğümü hissettim, ama sonra dirildim ve yeniden hayata tutundum.
Bir düş gördüm. Koca bir kurt yolumu kesti. Beni öldürmekle tehdit etti. Korktum kurttan, sıçrayıp kalktım. Sonra ne göreyim sen.. gelmişsin. Yine, yeniden.. yoksa o kurt sen misin?
Sanki o kapılar yeniden açılabilirmiş gibi hissettir- mişti Clay ona. Sanki onu içeri alırsa sonunda yanma- yacakmış gibi. Çünkü bu adamda, onunla uyuşan bir şeyler vardı. Bu belki Clay'in onu kollarıyla sarması, belki de onunla olduğu zaman Julia'nın hissettikleriyle ilgiliydi; özgür. Julia, onunlayken özgür hissediyordu.
Bu çok ama
Sayfa 168
"Ve yağmura yakalanmanın romantik olabilecek hiçbir tarafı yok."
Clay gülerek, "Meğer bu yalnızca filmlerde roman- tik oluyormuş," dedi ve Julia'yı baştan aşağı süzmeye başladı. Saçları dağılmış bir şekilde boynuna ve yanak- larına değiyordu. Rimeli akmaya başlamıştı ve yüzün- den yere bir damla su düştü. "Ben neye
Sayfa 160
Çünkü aşk bir yeniden var etme eylemidir. İçimizde sürekli yeni senler oluştururuz. Üstelik öyle senlerdir ki bunlar , "sen " e de uymaz. Şair seslenir: Seni seviyorum bundan sana ne ? "
"Dulcinea seni en çok andığım
Bu garip bu bilinmez akşamlardır
Büyülü kırık dökük hanları
Kral saraylarına dönüştüren
Anlaşılmaz gizidir akşamların
Zor zamanlarımda düşlediğim
Sen bütün sezgilerimde varsın
Olsaydın belki yarım kalırdım
Bir uzak köyde un eleyen süt sağan
Bilinmez biri olman
Kesinlikle kanıtlamaz yokluğunu
Sen dünyaya her dokunmamda
Gün gibi yeniden başlayansın"
Yüreğini inciten bu karanlığın sonsuzluğu içinde kaybolurken ruhun bir gün hiç beklemediğin bir anda,
hiç tanımadığın birisi çıkacak karşına her ayrıntını ezberleyecek
her kusurunu sevecek ruhunda sakladığın her yarana dokunacak ve sen hiç doğmamış gibi yeniden doğacaksın.🖤
Sen bu ayrılıklar için mi yaratıldın söyle
Bu zehir zemberek kederler için mi?
Bak bütün orkestralar sustu
Bütün ışıkları söndü dünyanın
Korkma
Haydi uzat ellerini
Geçmiş yılları yeniden yaşayalım bir bir...
Yol başlamıştır...
Bazen bir çıkış bulamazsın hayatında, oradan oraya savrulur durursun. Beklenmedik bir anda karşına çıkan yol ayrımın büyüktür. Kendinle yüzleşmeye, kaybedeceklerin için endişelenmeye başlarsın. Sen geçmişi düşünüp dururken içinde bulunduğun an, hayat, ellerinin arasından yavaş yavaş kayıp gider. Geç kalmışlıklar biriktirmektesindir. Ama yaşamışlıkların da vardır; seni sen yapandır, değerlindir. Vazgeçemezsin bir türlü.
Kalbinse bu fırtınanın ortasında kuş gibi çırpınmaktadır. Uçup gitmek ister. Döner, son kez arkana bakarsın. Ne tuhaf, çok istesen de bir daha geçmişe dokunamazsın.
Çünkü yeni bir yola çıkma zamanı gelmiştir. Yol başlamıştır!
senin güneşinin beni tanıyan, sevgi dolu gözleri var mı?
Yıldızların benim uzanan ellerimi yakalıyorlar mı?
O sevecen dokunuşu ve okşayan sözcüğü yeniden verebiliyorlar mı?
Sen misin onları renklerle ve hafiften çizgilerle süsleyen
- ya da gece miydi senin süslemelerine daha yüce?
Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden.,
Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter..
Huzur ellerinin güzelliğidir.
Gözlerin karşımda mutluluk denizi.
Her sabah soframızda ekmeğimizi