“Hayat gülmez sana ışığın her boyutunda… Sevgi yeşermez gözyaşı olmayan ortamlarda… Saygı da hayat bulmaz renksiz atlaslarda… Özgürlük hiç varmaz tutsaklı ruhi vücutlara… Anlayış hiç beklemez karşılıksız kapılarda… ‘Ben’ çerçevesinde ‘sen’ yoksan ‘biz’ olamaz ki ‘hayat’ denilen...
dil’in haremine neden destûrsuz
girdi gül parmaklı o solgun şafak
sen yoksan harfler de nûrsuz
ben senin gözünüm, öyle bak
zâtına hoşça çünkü yalnızlık
hep tebdil-i kıyafet gezer, loş
ve aynasız odalarda, ılık
bir tambur sesinden sarhoşSayfa 25