Elimde olanlar benim değil. Sahiplendiklerim de Senin. Ellerim elimde değil. Ellerimi elinde tutan Sensin. Varlığım bana ait değil. Varım yoğum Sensin.
“Güneş uyanmadan uyanır müminin gözleri… “İlk defa doğan” güneşi bekler gibi bekler ufkun “rengâhenk” yırtılışını; dudağında “Subhanallah” ile…”
Reklam
Yaprak sevince,çiçek olur. |Rabindranath Tagore
Tüm yaratılmışlar ses ile konuşurken, Yaratıcı’nın sesi, sessizlikte saklıdır. |Simone Weil
Sayfa 91
Bir şeye gönlün akmadıkça, onun sabrıyla sınanmış olmazsın. İştahını çekmeyen şey, zaten senden uzaktır.
Sayfa 174Kitabı okudu
“Ben sustum yâ Rab; Sen söz eyle sessizliğimi.”
Reklam
Allah'ım, eğer bana para verirsen, mutluluğumu alma. Bana güç verirsen, insaf ve adaleti benden alma. Eğer başarı verirsen, alçakgönüllülüğü alma. Alçakgönüllülük verirsen, saygınlığımı alma. Kendimi sever gibi diğerlerini sevmeyi ve diğerlerini yargılıyormuş gibi kendimi yargılamayı öğret bana. Başarısızlığın başarının öncesindeki bir deneme olduğunu hatırlamamı sağla. Hoşgörünün güçlerin en büyüğü; intikam arzusunun zayıflığın ilk görünümü olduğunu öğret bana. Eğer beni paradan yoksun bırakırsan, başarısızlığı yenecek irade ver bana. Eğer insanlara zarar verirsem, özür dileme gücü ver. Eğer insanlar bana zarar verirse, affetme ve merhamet gücü ver bana. Ben seni unutursam, Sen beni unutma!
Sayfa 173Kitabı okudu
Namaz kılan her mümin her an iki namaz arasında yaşar ve şu ki, bir gün iki namaz arasında (belki de namazın içinde!) ölür.
Sayfa 171Kitabı okudu
Kuş ölür, sen uçuş hatırla! |Füruğ Ferruhzad
Sayfa 75
Güzel olan her şey, sonsuzluktan bir işaret taşır. |Simone Weil
Sayfa 69
Reklam
insanın şuuru varlığa anlam yüklüyor. İnsanın şuurlu bakışı, nakışları var kılıyor. İnsanın nazarı, manzarayı var ediyor. Bir bakışın olmadığı yerde, nakışlar karanlıkta kalıyor.
Sayfa 170Kitabı okudu
"Her kitap bir duadır aslında. Gözlerin karasını satırların karasıyla buluşturup aydınlıklar çıkarma duası. İki gözbebeğinin birbirine bakıp, birbirinden bakış alma duası. Kitap ele alınır, içi açılır, sayfaları karıştırılır. Okuyan ile yazanın kalbi, aynı duada birleşir. Aynı yakarışa karışır nefesleri okuyanların. Yeryüzünün toprağından göğe demetlenerek yükselir istekler. Kitabın ak sayfalarından başlayan bir nehir akar yerden göğe."
"Dilimle söylediğimi gönlüme söylemeyi öğret bana Rabbim. Gönlüme gelmeyeni dilime getirme. Dilime geleni gönlüme de indir."
Sayfa 105 - hayykitap
"Dilimle söylediğimi gönlümle de söylemeyi öğret bana Rabbim. Gönlüme gelmeyeni dilime getirme. Dilime geleni gönlüme de indir."
Gözü yaşlı, boynu bükük kalıp huzurunda; unutmak isterdim kendimi, dünyayı, zamanı, mekanı. Yapamadım, mahcubum. Bu mahcubiyetimi dua diye koyuyorum avuçlarıma. Kabul buyur benden.
Sayfa 168Kitabı okudu