Öncelikle incelemem SPOİLER içermektedir, lütfen bunun bilincinde olarak okuyun.
Jül Sezar, Romalı askeri ve politik lider. Aynı zamanda iyi bir hatip ve güçlü bir yazar Sezar. Dünya tarihinin en etkili insanlarından birisi olarak kabul edilir. Eylemleriyle Roma Cumhuriyeti'ni Roma İmparatorluğuna dönüşmesinde kritik rol oynamıştır.
Shakespeare'in oyununda ise Julius Caesar'ın diktatörlük dönemi üzerinde durulur, cumhuriyet yandaşlarının onu suikaster düşürme olayını anlatır.
Buradaki en çarpıcı ayrıntı Caesar'a suikast düzenleyen kişilerin Caesar'ın en yakın dostları oluşu. 35 bıçak darbesiyle ezeli düşmanı Pompeius'un büstünün önüne yığılması ise başka bir tesadüftür.
'Sende mi Brutus, öyleyse yıkıl Caesar' en çok bilinen repliklerinden birisidir. Shakespeare, Caesar'ın bu sözüyle en yakın bildiği kişiden darbe almanın bile kendi ölümüne yeteceğini duygusal bir şekilde açıklamak istemiştir, ki çokta başarılı olmuştur kendileri.
Oyunda Shakespeare'ın en çok dikkat çekmek istediği şeylerden birisi bence halk faktörü. Öncesinde Caesar fanatiği olan halk Caesar'ın ölümünden sonra eli kanlı Brutus'un açıklamalarıyla hemen saf değiştirmiş ve çok sevdikleri (!) Caesar'a küfürler yağdırmaya başlar. Fakat sonrasında Antonius'un, Caesar'ın halkına çok sadık olduğunu ve mirasıyla tüm halkına zenginlikler ve arsalar bıraktığını söylemesi üzerine yine saf değiştirmişler ve çok yerdikleri Antonius'u soylular soylusu ilan etmişlerdir. Shakespeare burada insanın menfaatleri uğrunda bildiği tüm doğruları ne kadar hızlı bir şekilde yanlışa çevireceğini çok güzel açıklamıştır.
