Benim senden önceden gayet güzel bir hayatım vardı o zaman yaşadıysam şimdi de misler gibi yaşarım kimse de kendini vazgeçilmez sanmasın
Hayallerimi sigaramin dumanina boğuyorum
Gecelerin köründe kalkıp seni istiyorum
Bi gecenin köründe odamı sarıyor sıgaramın kokusu
Nasil söylenirki iç acısı, tarifi yok sanki
Sigaramın dumanı gibi herşey
Kokusu siniyor ,dumanı yok olup gidiyor
Hayal penceresinde oturup kalıyor insan
Hayallerden nasil uzaklaşır insan
Vazgeçtim güven dağım paramparça
Tartıştım düşüncelerimle ne fayda
Değişmez bu işkence, bulabilsek bi çare
Yarında yaşanacak bu işkence
Ne zaman son verecek bu feryadıma
Çaresi yok bu yıkık dökük kırılmış kalbime
İçine düştüm karanlık hayatımın bi hiç uğruna
Vazgeçilmez senden dedim vazgeçtim
Sesiz sedasız olan bu işkence...
Bin bir gecenin masalı olan Uyku, sen benim en etkili ilacımsın. Şikayet etsem de senden beni Gece'den mahrum bıraktığına, sancılarımın huzura vardığı limanımsın. Hani sabah akşam göz kapaklarımdan inmiyorsun ya, benim en vazgeçilmez arkadaşım olduğunu en büyük sancılarımı dindirdiğinde öğrendim. Sonsuzluk uykuma varana kadar benimlesin, kabuslarına bile razı gönlüm..
Kitabsever
Kendimizi bir rahat bırakalım...
Peki bu çarpılma ve çarpıtma atmosferinde özellikle biz gençlere söylemek istediğiniz bir şey var mı?
Ebubekir Sifil: Gençlere en başta tavsiyem şu: Bu dini kendi başınıza kitap okuyarak öğrenmeye kalkmayın. Kitap okumak insan olmanın sanki vazgeçilmez bir unsuru gibi. Oysa biz niye kitap okuyoruz? Bilgilenmenin bir vasıtası olarak kitap
Vazgeçilmez olduğunu düşünüyorsun lakın unuttuğun bir şey var.
Kendimi senden daha çok seviyorum.