Bu öfkenin aslında sinir değil de hüzün olduğunu keşfettim. Yani bir şeylere içerlemiştim belli ki. Çocukken benim düşündüğüm dünya, dışarı baktığımda hayal kırıklığı oluşturmuştu kendimde belki de. Onun verdiği öfke vardı içimde. Ben çok sinirli bir insanım zannediyordum halbuki sadece üzgün bir insanmışım. Bunu fark ettim ve kimsenin gönlümü almasına ihtiyaç duymak istemedim artık. Birilerinin gelip beni affet demesini veya onlara bir duygu beslemeyi istemedim bir noktadan sonra ve herkesi affettim. Affetmek gerçekten tekrar hayatıma almak gibi bir şey değil. Onlar hala suçlu olmaya devam ediyorlar yaptıkları şeylerden ama ben artık onları hayatımda bir etkin yok raddesine getirdim. Onların özrüne muhtaç olmamak asıl çok büyük bir özgürlük bence. Ama sen hep bilirdin, herkes değildin.
Affettim Herkesi | Sena Şener