İNCELEMELER #10
"Karanlığın sızdığını görüyor musunuz çatlaklarımdan? Tutamıyorum içimde hayatımı."
Kitaptan bahsetmeye başlamadan önce sizlere birazcık Plath' den bahsetmek isterim;
Sylvia Plath 27 Ekim 1932 yılında Boston' da ailenin ilk çocuğu olarak doğar. Annesi Avustralyalı babası ise Alman'dır. Babası Boston Üniverstesinin biyoloji bölümünde
Sanırım benim için artık bir hayal kahramanına dönüştün sen…
Karanlıksın, şiddetlisin, yıkıcısın, bencilsin.
Senden başka hiçbir şey solumama izin vermiyorsun.
Öyle gözlerimin içindesin…
Diyordum ki; ”Beni sana getiren, beni sende unutturan nedenleri bombalamak gerek…”
Öyle birden…
Birden karanlık kuyudan çıkıp geliyorsun.
Yosun sanki gözlerin yada kahverengi.
Gözlerim unuttu gözlerinin rengini çoktandır değmeyeli…
Yoksun dimi?
Aslında varsında ama niçin kayboluyor tenin, ellerin ben uzanınca?
Ama niçin içinden geçe biliyorum?
Öylece şeffaf şeffaf ve karanlık…
Bir kuyu yine sesimi bana bağışlayan, bir kuyu yine sesimi reddeden…
Kafamda sanki tüm bunlar, ben uydurdum seni, ben uydurdum böyle seni sevmeyi…
Ben uydurdum diyorum gözlerini, yosun muydu onlar kahverengi mi?
Unuttu gözlerim gözlerinin rengini görmeyeli.
Ne diyordum; ”Beni sana getiren, beni sende unutturan nedenleri bombalamalı.”
Yosunu ve en kahverengiyi.
Kurtulmalı senden, sen duygusundan…
Benim gerçeği hafife almak gibi bir lüksüm yoktu. Ve öyle gören insanlardan nefret ettiğimi söyleyemem çünkü bu neredeyse herkesten nefret etmek olurdu. Onlardan nefret etmiyordum. Sadece benim dünyamda yaşamıyorlardı. Ama bu beni onların dünyasında yaşamayı dilemekten alıkoymuyordu.
Bakışları cildimi kat kat soyup beni olduğum yere mıh-lamıştı. Kan yüzüme, boynuma, kulaklarıma hücum etti. Hayatımda gördüğüm en mavi gözlere sahipti. Ve kesinlikle gerçekdışıydılar.
Temanın Ayırdıkları
Bir yerlerde tembel yazar bol diyalog kullanır diye bir şeyler okumuştum sanki, ya da şimdi uydurdum. Ne olursa olsun etkinliğe bir şeyler yazmam gerektiği düşüncesiyle böyle bir şeyler karaladım.
“Hay aksi, sırası mı şimdi bunun. Tam da… Olacak iş mi. “
“Belki de sigortalar atmıştır sadece”
“Olabilir, bakmak lazım aşağıya”
“Evet, bakmak
GELMEYEN İLHAM PERİSİ
Tak tak tak…
“Güzide! Güzide! Lütfen kapıyı açar mısın?” dedi Osman.
Gözleri yarım açık ve ayakta uyuyan bir halde kapıyı açtı Güzide. “Osman, ne oldu? Niye bu saatte kapıyı çalıyorsun?” diyerek kapıya yaslandı Güzide.
“Acil bir durum var. Sen Türk Dili Edebiyatı öğretmeni değil misin?” diye sordu Osman.
“Evet.” dedi Güzide.
“Ben şiir yazmak
Onlardan nefret etmiyordum. Sadece benim dünyamda yaşamıyorlardı. Ama bu beni onların dünyasında yaşamayı dilemekten alıkoymuyordu.
Kurmaca ile gerçeğin homojenliği
"Çünkü senin bir bebeğinin olması, benim bir bebek uydurmadığım anlamına gelmez. Senin sen olman da, seni benim uydurmadığım anlamına gelmez."
"Ben zaten varım."
"Zaten. Sen zaten varsın ve aynı zamanda ben seni uydurdum. 'Zaten.' Hatırlamak için iyi bir kelime oldu. Sen artık sadece sen olarak yoksun."
"Kesinlikle artık yokum."
"Asla olmadın. Ben seni uydurduğum için, sen önceden hiç var olmadın."
Sayfa 139
Sevgilim, sen bunu aldığında
-ki mektup denemez buna-
umarım bağışlarsın beni:
yazamadığım mektuplarda biriktirdim
kederimi.
Sevgilim İstanbul’da yaz bitiyor,
bu güz gecelerinde ben, sardunyaların arasında
senin getirdiğin mumları yakıyorum.
Bir fotoğrafa bakıp “deniz” diyorum:
Ne kadar dingin, nasıl sonsuz, olduğu yerde.
Sevgilim beni
Sayfa 71 - Metis Edebiyat / 10. Basım
Yeni Hayat
İyi günler. Aralık Ayı Hikaye Etkinliği ( #93818974 ) kapsamında isminin yayınlanmasını istemeyen bir okurun öyküsünü paylaşıyorum. İyi okumalar.
----
Otobüs yolculuklarında neden midemiz bulanır? Çünkü bedenimiz hareket içerisinde değilse ancak sürekli hareket ediyormuşçasına yer değiştiriyorsak beynimiz bu ikilik
A “Bunu kasıtlı olarak mı yapıyorsun?”
M “Neyi kasıtlı olarak mı yapıyorum?”
A “Orada olduğunu bileceğim kadar yakın ama ürkütücü görünmeyecek kadar mesafe bırakarak birkaç adım arkamdan gelmeyi. Ve bana bakmayı.”
M “Hayır.”
A “Gayet öyle yapıyormuşsun gibi geliyor da.”
M “Belki de sen paranoyaksındır.”
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}