Hep seni düşünmek için kimsenin yüzüne bakmadım
"Nerdesin? Meğer ne doldurulmaz bir derinlikmiş yokluğun. Kaderde bu sensizlik de varmış. Her insanın yüzünde sana benzeyen bir şey aramak da varmış. Sesini duymak varmış şarkılarda, bütün kitaplarda seni okumak varmış. Meğer ne dayanılmaz bir şeymiş yokluğun. Kâğıtlara seni yazmak varmış, renk renk düşünmek varmış seni, çiçek çiçek koklamak varmış. Artık hiç yazmasan da olur hiç gelmesen de...
Meğer ne türlü bir ölümmüş yokluğun."
20. MektupKitabı okudu
"Seni düşünmek güzel şey
ümitli şey
dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey.
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
ben artık şarkı dinlemek değil
şarkı söylemek istiyorum."
Sayfa 98Kitabı okudu
_Küçük kılıbık adam. Korktuğun için bağırıyorsun.
_Ben kim oluyorum ki kendi görüşüm olacakmış. reis ne derse o’dur.
_Düşüncelerinin yanlış olup olmadığını sormadın kendine hiç?
_20 yıllık olayları anımsayacak beynin yok, bu nedenle, iki bin yıl öncesinden aptalca dini sözlerini tekrar söylüyorsun.
_Beni ahlaksızlıkla suçlarken doğrudan
Gece midir seni bana düşündüren?
Yoksa ben miyim
Seni düşünmek için geceyi bekleyen?
Kim bilir
Kaç kişi ayrı yataklarda birbirine sarılarak uyuyordur
Oysa...
O beni bende onu bekliyordum...
Ve birgün daha konuşmadan bitiyordu.
Gelemem dediğime bakma
Eğer geliyorsam eğer gideceksem bırakma...
Dünyanın nüfusu ikiye bölünüyor
Yarısı sen oluyorsun yarısı ben
Sonra ikimiz bir bütün oluyoruz kimseye sezdirmeden...
İnsanlar insanların içinde insana hasret yaşarlar...
Türkiye’de İstanbul ne ise,
İstanbul’da gece ne ise,
Gecede yürümek ne ise,
Yürürken düşünmek ne ise,
Seni unutmamacasına düşünmek ne ise,
Unutmamanın anlamı ne ise,
Seni sevmek ne ise,
Saklayayım, yok söyleyeyim derken
Birden aşka düşmek ne ise.
Her neyse..
Sayfa 384 - Yapı Kredi Yayınları (24. Baskı - 2020)Kitabı okudu
"Seni düşünmek güzel şey,
seni düşünmek ümitli şey.
Dünyanın en güzel sesinden,
en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey..."
PDFKitabı okudu
Gün yirmi dört saat seni düşünmek. Ne yüce, ne sonsuz bir duyu bu, bilir misin ki?
Sayfa 119Kitabı okudu
Her insanın yüzünde sana benzeyen bir şey aramak da varmış. Sesini duymak varmış şarkılarda, bütün kitaplarda seni okumak varmış. Meğer ne dayanılmaz bir şeymiş yokluğun. Kağıtlara seni yazmak varmış, renk renk düşünmek varmış seni, çiçek çiçek koklamak varmış. Artık hiç yazmasan da olur hiç gelmesen de... Meğer ne türlü bir ölümmüş yokluğun.
Sayfa 47 - Kültür Kitapevi, 4. BaskıKitabı okudu
