{İnsanlar, imtihandan geçirilmeden sadece iman ettik demeleriyle bırakılıverileceklerini mi sandılar?
•Ankebût,2}
"Eline bir kitap aldın, kapağını açtın ve okumaya başladın.
Gözlerini açıp, ilk nefesini aldığında artık senin olan hayatın seçimlerinle şekillendi.Aklın erdi ve tercihini yaptın.Allah'a inandın.
Ondan gelen her şeye, hayra
Kâmile
@GulveKul
·20 Aralık 2023 23:20
Ashabı Kiram,Rasûlullah Aleyhisselam'ın gidişine nasıl dayanmıştı ki...?
Yeryüzününde bi güzel nazar bâki kalacak olsa bu O'nun(ﷺ) bakışı olurdu..
Bı güzel tebessüm kalacak olsa yine O'nun (ﷺ) gül yüzü olurdu..
Birinin gidişiyle bu dünya duracaksa O'nun (ﷺ)gidişi olmalıydı...fakat olmadı.
Rasûlullah Aleyhisselam'ın gökteki yıldızları bu acıya dayandı...
Bı sıkıntıları olduğunda yanına varıp diz çöktükleri...bütün darliklarina rağmen ellerine bir nimet geçince ikram etmek için yanına koştukları...mescide gittiklerinde kainatın en güzel namazını kılmak için arkasında saf durdukları.."kim bugün bir yetimin başını okşadı" diye rahmet telkinleriyle üzerlerine titreyen.. hayatlarında ki karanlığı nuruyla aydınlatan...bakmaya bile kıyamadikları "sonsuzluk ikliminin batmayan güneşi" artık yoktu yanlarında... Doğan hangi güneş içlerini isıtabilirdi ki...
Ama unuttuğum bı şey var O'na en yakın olanlar O'nun ahlakıyla en çok ahlaklananlardı...bunun ilahi bı emir olduğunun bilincinde, emanet edileni tebliğ etmek için dünyanın dört yanına dağıldılar..yeri geldi Ümmü Eymen'e(r.anha) gidip ağladılar ama yılgınlık göstermediler.
Ebu Ubeyde bin Cerrah(r.a.)'ın uhutta kırılan dişine bakıp ağladılar ama cihattan geri durmadılar.
İçlerinde ki iman gücüyle"Ey insanlar, kim Muhammed (s.a.v.)'e tapıyorsa bilsin ki, Muhammed (s.a.v.) ölmüştür. Kim de Allâh'a ibâdet ediyorsa, bilsin ki, Allâhü Teâlâ diridir, ebedîdir”demişlerdi.
Gönlümüz sevdiklerimizin hasretiyle dağlanıyorken,onları hatırlamak en büyük tesellilerden...
Radıyallâhu anhüm ecmain...
İçimdeki Son
Bugün, seni içimde bitiriyorum. Artık geçmişin gölgesinde yaşamayacağım. Seninle ilgili düşüncelerim, duygularım artık beni esir almaktan çıktı. İlerlemek için bu adımı atıyorum. Belki bir gün, zamanla, bu satırları okurken bile içimde bir burukluk olmayacak. Şimdi kendime dönüp, kendi hayatımı yaşamak istiyorum. Bu kararla birlikte, içimdeki huzursuzluğu ve acıyı geride bırakıyorum. Artık seni düşünmekle vakit harcamak istemiyorum. Bugün, seni içimde bitiriyorum...
"Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey
Dünyanın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
Ben artık şarkı dinlemek değil
Şarkı söylemek istiyorum…”
Nazım Hikmet RAN✅
Sonra seni hatırlıyorum. Birden zindanım aydınlanıyor. Kuşlar cıvıldıyor içimde. Yaşamak istiyorum.
-Seni geceyle baş başa bırakıyorum.
+Onu çoktan yaptın zaten.
-Yanlız kalıyorsun işte ne güzel.
+Senle kalmak istiyorum belki.
Korkuyorum...
Ya senin bana yaptıklarını başkasına ben yaparsam diye!
Korkuyorum...
Senin bana yaşattıklarını sana da yaşatsınlar diye bir dileğe teslimiyetten!
Ya sen sevgilim!
Ya sen?
Korkuyor musun?Korkuyorum...
Seni bir hiç uğruna mı kaybettim ben! ?
Korkuyor musun sevgilim?
Korkuyorum ben...
Sırf seni sensiz sevmişsem!
Sevgilim, ya SEN boş
Mezara doğru yürürken, rüzgar pelerinini hafifçe omuzlarından aldı ve yere düşürdü. Umursamadan, sevdiğini gömdüğü toprak üzerinde büyüyen o garip ağaçtan gözlerini ayırmadan mezara doğru yürümeye devam etti. Ağacın yanına geldiğinde hasretle elini kaldırdı, dokunmak istedi lakin ellerindeki kanı, lekeleri fark etti ve dokunmaktan hayâ etti.
Her gün daha da batıyorum dibe
Sorun bende mi bilmiyorum yine
Sorun yok, bak sen keyfine
Ben ölüyorum senin sesine
Çalıyor telefonun
Alıp açmadın
Söyle neydi sorun?
Ben kaçmadım