"Ben sana yalan söylemem," dedi. "Canın yanar ama ben seni tutmak için senden önce oraya atlamış olurum."
"Yani beni tutmak için atlar ve beni tutarsın?"
"Sadece tutmakla kalmam," dedi. "Yara almaman için sana siper olurum ve sırf siperin ben olduğum için yine mi yaralandın, o zaman sana yaralarını sarmayı öğretirim."
"Ama sen sarmazsın," dedim. "Neden?"
"Çünkü sen birine ihtiyaç duyacak biri değilsin," dedi. "ve ben bencil bir herif değilim. Sana istediğin kişi olmayı öğreteceğim. Seni istediğin kişi yapmayacağım."
-Edin
Yağdıkça
Kim daha çok yalan söndürdü çay bardaklarında
Hangisi talandı demli öpücüklerin
Ve buğularda yitirilen kimin adıydı
Bir aşktan diğerine kaç saatte gidiliyordu
Soyulur muydu kabuğu hayatın
Yoksa bütün vitamini kabuğunda mıydı?
Yağmur şehre bir yağdı
Ben ağladım
Ben en çok seni götürdüm giderken
Aklımın nakliyesiydi asıl yoran taşıyıcıları
Yardan düşmüştüm yaralarım yardan armağandı
Kutsal kitabımdı ziyan edilmiş sevgililer atlası
Ben sevmeyi beceremedim belki de sevilmeyi
Benim sevmeye engel evcil acılarım vardı
Ben yağmur ağladım bir şehre yağdı
Ben şehre ağladım bir yağmur yağdı
Ben bir ağladım şehre yağmur yağdı
Ben...
Yağmur...
Ağladım...
Yılmaz Erdoğan
BENİ TUTMA
Öyle çok şey var ki, anlatacak...
Ama şimdi ben burada bunları anlatmak istemiyorum desem de yalan olur.
Sende ince ip inci sorunlarınla beni incitmesen çok iyi olur.
Yağmurlu uzun bir yolu düşe kalka yürümeye çalıştık,
Ve inanılmayacak kadar duygusal bir geçmişimiz oldu seninle,
Üstelik biz bunu bir ömür boyu sürüp gider sanmıştık
25.01.2024
Gecelerin sürgün edildiği bir yerden sesleniyorum sana duy beni lütfen.
Daha kaç geceler böyle sessiz, böyle sensiz yaşayacağım? Bilmiyor musun ki beni ne çok mahvediyor uzaklığın ne çok bölüyor kalbimi kalbin... Bir gece daha başlıyor. Önümde upuzun yaşayacağım bir gecem, bir karanlığım daha var. Saatlere, saniyelere gireceğin, damarımdaki
Gittin bir kere;
Dönme geri düşlerime.
Giydirme yalan umutlarıma pembe giysiler.
Uğrama şarkıların her çalan bestesinde acıyan ruhuma
Çok uğraştık anlıyorum.
Son kez diye diye bitti biliyorum.
Ne sen ara beni geceleri gökyüzünde.
nasılsın kadar duyunca insanı karmasık hissettirebilecek bir soru duymadım. nasılım? yetersizim; insanların beklentileri, yapmam gerekenler, zorunluluklar boyumu aşmasına rağmen yaptığım tek şey neyi beklediğimi bilmeden beklemek. yersizim; bulunduğum her yerde eğreti durmayı, garipsenmeyi başarıyorum. kötü biriyim galiba; verdiğim cevaplarla, sorduğum sorularla, davranıslarımla insanları uzaklastırıyorum kendimden. pismanım; söylediğim her bir sözden, yaptığım her hareketten, uyandığım her sabahtan pişmanım. utanıyorum; gecmisimden, gelecegimden, benliğimden. utanacak bir şey yapmamıs olmama rağmen. sevdiğim kisileri kırarım, kırdığımı bile anlamadan. size yemin ederim ki değer veririm. gösteremesem de değer veririm. hislerimi anlatamam; severim belli edemem, üzülünce söylemem, değer veririm gösteremem. insanlar benim yanımda olmaktan hoşlanmazlar.
bir sorun var, evet. sorun onlarda değil biliyorum. benim sorunum kendimle. olmak isteyip olamadıklarımla, doğru bildiğim yanlışlarımla, her düsüncemle, beni ben yapan her şeyle. en çok da yenilgilerimle.