Çok afedersin ama
İçimden 2010 keko cümleleri yazmak geçiyor Gülü Sevdim Dikeni Battı Seni Sevdim ... gibi🙈
Yazmak istemediğim bütün şarkıları yazdırdın.
Gezmek istemediğim kadar geldim peşinden.
Yanmak istemediğim kadar yandım.
Bitirmek istemediğim kadar bitirdim seni.
Şiir yazmak
Halil okurken kitabını,
"Kelepçem" diye geldi aklına,
"Günler yakın,
Seni pulluk yapacağız kelepçemin demiri"
Ve öyle güzel söylenmiş buldu ki bu fikri
Yine üzüldü birdenbire
Ölçülü ve ölçüsüz
Şiir yazmak hünerini bilmediğine.
Yazmak istemediğim bütün şarkıları yazdırdın.
Gezmek istemediğim kadar geldim peşinden.
Yanmak istemediğim kadar yandım.
Bitirmek istemediğim kadar bitirdim seni.
Kadim bir kenti özlemektir, seni düşlemek, kalemin gücü ve görkemine, hayran kalmaktır seni yazmak..
Mehmed Uzun
DURMA MÜCADELE ET SANA BU YAKIŞIR
İyiler zorluklarla karşılaşır, sen de yılma çünkü sen iyisin
Hiç bir şeye üzülme değmez,seni her üzeni bırak gitsin
Büyük insanlar büyük zaferleri bin bir mücadeleyle kazandı
Hiç bir engelden yılma sakın ha, çünkü sen çok güçlüsün
Leyla-Mecnun,Ferhat- Şirin, Arzu-Kamber ismi kaldı
Mücadeleden kaçanlar, cesaretsizler hep geride kaldı
Baksana, Yunus, Mevlana, Atatürk tarihteki yerini aldı
Başaracaksın, ha gayret yeni bir destan yazmak sana kaldı
KK
İçimdeki sevme isteği ,
Seninle uzun bir hikaye yazmak istiyor ..
Her satırında
AŞK kokan
Tutkuyla bağlanan
Sadakatle sarılan
Çıkarsızca seven
Her anı doya doya yaşayan !
Seni sevmek diyorum efendim
APAYRI BİRŞEY ...
nazendeseyir✒
şimdi burada güzel bir şafak. gene uykusuz, mutsuz, tedirginim. sana yazmak istiyorum... seni bütün şafaklarda, evrenlerin o issız ihanet saatinde öperim. ve sen geçersin içimden. bitmek bilmezsin.
• ahmed arif
Şimdi burada güzel bir şafak. Gene uykusuz, mutsuz, tedirginim. Sana yazmak istiyorum… Seni bütün şafaklarda, evrenlerin o ıssız ihanet saatinde öperim. Ve sen geçersin içimden. Bitmek bilmezsin.
Leylim Leylim/ Ahmed Arif
Ahmed Arif bugün 97 yaşında… Anısına saygıyla
Çok içimden geldi yazmak istedim. Bugün derste öğrencimle etkinlik zamanımızda kısa hikaye yazmayı denemek istedik .Ben ona bir görsel gösterdim ve ona göre yazacaktı . Seçtiğim görsel bir gökyüzü fotoğrafıydı.Kısa süre fotoğrafa baktı ve cümlesine gökyüzü bugün çok mutsuzdu diye başladı .Normalde tepki göstermem ama ilk defa “Akın baksana bu kadar güzel gökyüzü mutsuz olabilir mi ”dedim .Ve ondan hiç beklemediğim bir cevap aldım “Öğretmenim siz de çok güzelsiniz,güzel olmanız mutsuz olmanıza engel mi”dedi .Sadece gülümsedim ve “Haklısın”dedim .25 yaşındayım ama dördüncü sınıf öğrencimin baktığı bu bakış açısı beni çok etkiledi .Bazen belki de tek eksiğimiz bir çocuğun penceresinden bile bakmayı beceremiyor olmak .Bunu şuan fark ettim belki ama o güzel kalbinden öpüyorum seni çocuk .
8.Gün
Seni seviyorum dedikten sonraki ilk günden yazıyorum sana.
Boğazım düğüm düğüm oluyor sen aklıma.gelince aslında hiç aklımdan çıkmıyorsun, söylenecek çok cümlelerim varken hiç birini sana söyleyemedim.
Çekip gideceğini bir gün biliyordum
Belki bir umutttu.zaten sevmek umut değil midir ?
Benim en güzel umudum sensin 2 yıldır an ve an sana kavuşma özlemi duyuyordum tam kavuştum derken seni kaybetmiş olmanın hüznü çöktü üzerime.bak bu gece yine dolunay var ve ilk kez bir dolunayda sensiz olacağım.
Sabah karşı ay batı ufkunda bakerken belkide seninle ayni yöne bakmış olacağız.
Buraya uzun uzun yazmak çok güzel seni.
Keşke içimdekileri de sana uzun uzun yazsaydim.
Şiir şöyle başlayacaktı:
Hasretini, yokluğunu, sensizliği
bir ateş yanığı gibi öyle acıyla duydum ki yüreğimin etinde,
gitgide çoğalarak
gitgide derinden işleyerek
öyle dayanılmaz oldu ki bu
seni boğabilirdim senden kurtulmak için
çünkü seni o kadar seviyorum.
Böyle başlayan şiire şunları yazmak, sana anlatmak istiyordum:
Bu 1943 yılında ömrümün öyle bir anı oldu ki, seni görmemekten, senden uzak olmaktan, senin sesini işitememekten, velhasıl sensizlikten, öyle bir acı duydum ve buna şimdi hatırlamasına bile tenezzül etmediğim bazı şeyler katıldı ki bir insanın tahammül edemeyeceği bir azaba düştüm. Beni sonuna kadar iyi dinle ve anlamaya çalış sevgilim. Senin bana herhangi bir mektubunda bilmem hangi meseleden “Beni affet” filan demekliğinde değil. Günüm ve saatım oldu “PİRAYE” diye avaz avaz bağırmamak için dudaklarımı kanattım ve hapishanenin en insansız yerlerine kaçtım. Geceleri ancak iki saat uyuyabiliyordum. Seni on dakika sonra görmezsem ölmek daha iyi diye düşündüm. Hasılı az daha oynatıyordum –maalesef yahut çok şükür ki- hâlâ aynı haldeyim, fakat bir fark var ki onu en sonra yazacağım. Ha, ne diyordum, az kalsın oynatacaktım. İşte o zaman yaşamak ve deli olmamak, delilikten sakınmak insiyakı harekete geçti –ben farkında bile olmadan- ve beni bu müthiş acıdan kurtarmak..