Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
İsmi tarafından terk edilmiş bir şehir gibi yüreğim.
Her ne kadar adını koymaya çalışsamda ; yokluğunun eş anlamlısı hiç bir imla kitabında geçmiyor…
Sanki Türk Dil Kurumu yasaklamıştı yokluğunu…
Gittiğin günden bu yana bu şehir çok değişti.
Hunharca katledilmiş hayallerim, boyası dökülmüş umutlarım ve dünden kalma yarınlarla ayakta durmaya
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
bahçedeki mezar taşının etrafında
oku geçmişini: o senin adın
ne kadar ağladıysan o kadar yaşadın
Sayfa 5Kitabı okudu
Aşkının gizemli karanlığında,
Yalnızca yankılanan sessizlik var.
Gözlerim seni ararken,
Kalbim debelenen ruhlara kaçar çaresiz.
Dağların doruklarında dolaşırken,
Rüzgar, senin sesini getirir.
Özlem dolu şarkılar yükselir dudaklarımdan. Gökyüzüne uzanan sevda rüzgarıyla savrulur ruhum.
Gecenin sessizliğinde senin adın yankılanır, Gözlerimde bir umut var, içimde başka yarınlar, Seninle dolu geçmiş günler var.
Şimdiyse ruhumu sarmış hasretin.
Sensiz geçen her an,
Bir çığlık gibi yükselir kalbimden.
Sevgin, bir umut olur içimde.
Ama aynı zamanda bir hüzün kaynağı.
Bir gün döneceğini umarak,
Yıldızlara fısıldarım şiirlerimi.
Yıldızlar bile seni arar gökyüzünde.
Beklemek, yüreğimde derin izler bırakır.
Ve yalnızlık, sen gelene kadar bekler_