Değerli 1K Okurları!
Yaklaşık 1 ay önce bir etkinlik düzenlemiştik;
İslam Düşüncesi Üzerine Kitap İncelemelerİ.
Bu bağlamda İnceleme yapan arkadaşların iletilerini ayrı zaman dilimlerinde paylaştım.
Şu an hepsini bir araya getirdim ve sizlerle paylaşmak istiyorum tekrardan:)))
Öncelikle;
İnceleme zahmetinde bulunup da değerli vakitlerini
İçimi açıyorum sana, içimi döküyorum usulca. Konuşacak kimsem yok benim. Beni anlayan, beni dinleyen, yanımda olan birisi yok. Benim senden başka kimim kimsem yok. Senden başka gideceğim bir yerim de yok. Ne yaşarsam ben hep sana geliyorum. Çünkü ben ne sensiz bir şeye sevinmek ne de sensiz bir şeye üzülmek istiyorum. Başıma herhangi bir şey gelse sensiz ona ne tepki vereceğimi bilmiyorum. Ben her anı seninle yaşıyorum. Beni ayakta tutan bana dayanma gücü veren sensin bunu hissediyorum. Susmanla bile yetiniyorum aslında. Yanımda olduğunu bildikten sonra susman bile çok şey anlatıyor bana. Bir kere sarılsan dünyadaki tüm kötülükler son bulacakmış gibi. Başımı bir kere dizlerine koysam yıllarca uyuyacakmışım gibi. Gözlerine bir kere baksam hareketsiz kalacakmışım gibi. Cümlelerimin hepsi seninle başlayıp seninle bitecekmiş gibi. İçimden geçenlerin ne kadarını biliyorsun bilmiyorum. Bildiğim tek bir şey var ben seninle yaşadığımı hissediyorum. Bu yüzden seni koyuyorum içime. Bu yüzden nefes alıyorum seninle. Şimdi başımı yaslayabilir miyim dizlerine…
Tepkisel kuvvetlerin zaferi
- Acı duyma.
Tepkisel insan doğrudan eyleme geçmediği için, gerçek tepkinin yani eylemin, yasaklandığı varlıklar grubuna aittir. Her ortaya çıktığında kendi kendinin karşıtı olmuştur. Acının üstesinden geleceğine ona bağımlı kalır, unutamaz. Oysa unutma, olumlu bir özelliktir: üstünkörü düşüncelerin sandığı gibi hareketsiz bir güç değil, sözcüğün
