SEN DUYGU KATİLİSİN ...
Acı uyumuyormuş… Dün gecenin bir yarısı gözlerimi sensizliğe araladığımda hissettim, soluma çökmüş bir ceset yığını varlığın. Nefes alamıyordum, aslında bu durumdan rahatsızlık duyduğumdan pek emin değildim. Ülkeler, şehirler, caddeler, sokaklar ve en önemlisi sen, uyuyordun. Oysa benim düşlerim uyanıktı ve birer birer inthar ediyorlardı… Bense bu
Korkum ne? Bugünden mi yarından mı, nedir
Gittin ya bu can kaygusu ondan mı, nedir
Hiç görmüyorum alemi sensizlikte
Dünya o zamanlar bana zından mı, nedir
Sayfa 113 - PDFKitabı okudu
Sensizlikte seni yaşattığım aşka karışıp
hiçlikte sen olduğum ruhum seni terk etti.
Bir şey diyemedim.
Dinlemedi,
beni de terk etti.
Sayfa 26Kitabı okudu
Ağladım
Aklıma düştü gözlerin
Boynumu büktüm ağladım
Elveda dedigin yerin
Yanına çöktüm ağladım
Oturduk sanki göz göze
Hayalinle ben diz dize
İki çay söyledim bize
''Ben...''
''Sen... başımın tatlı belasısın Mavişim...''
''Ben...''dedi kız yine nefes nefese...
''Sen benim hayat kaynağımsın...''
''Arda ben...''
''Sen sen... Kahrolası sen, nefessin... Sensiz nefes alamıyorum... Varlığın ıztırap, yokluğun hiçlik... Sensizlikte boğuluyorum Mavişim... Sen çok zamandır bensin, görmek istemedin çünkü sen de bakan körsün!''
Sen yoktun,
Terkedilmiş bir İstanbul vardı.
Yaslanmış gökyüzünün umarsızlığına,
Eylül rüzgarlarıyla sararan
Bayram kartpostallarına benzeyen.
Sen yoktun,
Bir çocuk ağlardı istasyonlarda,
Sayfa 220Kitabı okudu
