İçim paramparça
Yağmur yağar, yoktur toprağın kokusu
Güneş doğar, yoktur ağaçların yeşili
Kar yağar, yakılmaz odunlar
Masmavi değil gökyüzü
Ötmez sanki her zaman ki gibi kuşlar
Hani nasıl desem
Doya doya su içip
Sussuz kalmak gibi
Nefes alıp yaşamamak
Düşmanı görüpte acımak gibi
Görmez kimse yaranın izini
İçin hançer darbeleriyle doludur halbuki
Sensizlik korkutmuyor beni
Çünkü sensizlikte bile “sen” varsın
Yanan canım bi hiçti senin için.
Kanayan yaralarım boştu senin için.
Ben yoktum senin için.
Sen imkansızdın benim için .
Ben sensizlikte değil
Seninle kaybolmak isterdim