Küçükken herkesten korkardım,büyüdükçe bu korku nefrete dönüştü.Herkesten farklı farklı,birçoğundan bilmediğim nedenlerle nefret ediyordum,bu kadar basitti.Şimdi ise hepsi gözüme çok farklı görünmeye başladı.Şimdi sanki onlara acıyor gibiyim.Ne olduğunu tam anlayamıyorum,ama içinde yüzdüğümüz pislikten hepsinin sorumlu olmayacağını anladıktan sonra yüreğim yumuşadı...