Artık on yaşında,yürüyemeyen,konuşamayan,kendi kendine yemek yiyemeyen ya da giyinemeyen bir çocuktum.Çaresizdim,ama ne kadar çaresiz olduğumu yeni fark etmeye başlamıştım.Kendimle ilgili hala hiçbir şey bilmiyordum: Diğerlerinden 'farklı' olduğum gerçeği dışında.