Vedat'ın hikayesini okurken sık sık, "Bu çocuğun ne de çok Tanrı'ya ihtiyacı var." dedim sürekli. Babası bir şekilde bu Tanrı'yı oğlundan sakladı. Bunu kötülük kastı ile yapmadı Halit Ziya, kendisine kulak veren, kendisini önemseyen halka da yaptı bunu. Öyle sanıyordu ki, Batı'yı yeterince taklit edebilirlerse felaha ereceklerdi. Halbuki günde beş vakit felaha çağıran ezan sesiydi sadece.