UMMUŞUM ÇOÇUKLUĞUMU YAŞIYORMUŞUM GENÇLİĞİMİ
Kalmışım bir başına,
Yanmışım hayallerden bozma şehirlere,
Dönüp durmuşum arkamda kalan zamana.
Sarmışım ıslak ıslak bezenmiş gençliğime.
Derin izlerde bulmuşum kendimi,
Sarmışım yaralarımı serçe kuş kanadı gibi.
Gündüze hoş geldin,
Geceye sitemli sitemli övgü.
Umutlara bağlanmış,
Karış karış toprağa ekmişim kendimi,
Öylesine renkli,
Ben serçe kuşum konacak dalım yok
Ne vakte ulaşır acım yanan bir kor.
Hüzün dedim ya hüzün kalbi ağlatır.
Kırık bir kalp parçalı bir yürek bırakır.
Leyla mı o gelen gözde yaşmı
Hülya mı bu yoksa bilemedim AŞK mı...
(C_i)
Tut Sözlerimin Elinden
Kafesmiş özgürlüğümün diğer adı
İçinde kaybolduğum ikilem girdabına gebeymiş dünlerim
ve hevesle aday bugünlerim.
"Gideceksen bekleme" dediğim zaman tarih oldu da
sürekli gitmelerin ise kahvaltı haberleri; Geri gelişlerinin sayısı keza, farksız değil meşhur gidişlerinden.
Yerli desenle uçan halı ilişti gözüme, binlercesi içerisinde.
Bana İtafen Öyküler...
(( EFTELYA))
-ak denizi cebinde taşıyan güneşin kızına-
Dik yamaçları koyu bir yeşille süsleyen kızıl çam ormanlarının oratasındaki patikadan aşağı doğru indikçe, çam ağaçlarının heybetli duruşunun yerini rengarenk çiçekleriyle kısa bodur ağaçların almaya başladığı bir anda denizin ve göğün mavisini kuçaklamış küçük bir kasaba görünüyordu.
Delika(d)ın...
Bir kuş sabahı bu
Hasret bir serçe kanadında gözyaşı
Ana sesini bekleyen
Karın boşluğunu aç bırakan sebeplerle
Yalnız ve biçare
Beklemekteyim hayatın seçimini
Ellerim
Ve ayaklarım
Boş bir umudun pençesine yenik
Şiirler hastalıklı
Ve yorgun
- şiirin yorgunluğu nasıl görülür dü ki?..-
Deli bir günışığı yarmış yürek ortasını
Kuşlar cilveli ve şen
Uçuşuyor cennetin en haz öpücüğüne...
E F T E L Y A...
(Akdeniz'i cebinde taşıyan kız...)