Nuh son anda bileğimi kavrıyor.
- Çok dünya yutmuşsun! Ama oldu işte. Kurtuldun!
Artık sus! Sus ki, altlarından ırmaklar akan evler gerçek olsun. Kilim silkelesin şehir çocukları tahta balkondan. Genç ağaçlar yapraklarını döksün. Gizleyelim mahrem yerlerini ruhumuzun. Sus ki, ipil ipil yağsın yağmur!
Sen yine hayat de adına, ben dallarından ölü serçeler sarkıtan söğüt.
Sayfa 10Kitabı okudu
...yine sensiz, yağmurlu bir sabaha uyandı şehir, serçeler gözlerinden öpüyor, ben de avuçlarından su içiyorum....
Hayat, sizler için nasıl devam ediyor bilemiyorum ama benim için şu anda yağan , tarif edilemeyecek güzellikte yağmur damlalarının altındaki serçeler , gözlerinizden öpüyor ben de avuçlarınızdan su içiyorum....1k ya gelişimi düşünüyorum bir yandan da ; meğerse nadasa salmışım kendimi , bağrımdan bereketli ürünlerin hasadını yapmak kaygısıyla , tırnaklarını saban , sevgisini tohum, nefesini ılıman bir iklim yapacak bir rençber gelir mi derken 1k 'ya düşmüş yolum... Paylaşılan bir mısranın, bazen günlerce kulağımda tınılarını duyarak yürüdüm...Bazen de gecenin çaresizliğinde , sessizliğimde yüreğimde sürükledim.. Ve İşte bazen paylaşımlar, sizi yalnız bırakmıyor, kime gittiyseniz o sizle oluyor roman bitinceye kadar... Ama bitince bitiyor işte... Bir an gelir ve toparlanıp gider insan; yaşanmış yaşanmamış her ne varsa geride bırakarak. Diyeceğim o ki ; 1k dostluklarına teşekkür ederim.. Kırdığım,, üzdüğüm tavırlarım için de affola...
GÜN KARARMASIN GELDİĞİNDE
Güz yakmadan gülün pembesini
avuçlarımda ol, sokul yanıma
gülüşünle ısınsın bedenim
ve dudaklarımda acılaşan ıslık
adınla çiçeklensin
Melekler hep hareketsiz,kanatları kapalı görülür.Uçuşları sona ermiş ve gidecekleri yere varmış gibi kolları hep kavuşmuştur.Kırlangıçlar ve serçeler gibi kanat çırparlar mı?
