Üslup deyip geçmeyin, mühimdir, kuldan isterken de Allah'a niyaz ederken de. "Üslûb-ı beyan ayniyle insan." (Uslup, ifade ediş tarzı insanın ta kendisidir, bizzat insandır.) demişler, tevekkeli değil!
Cânân için cân taşıyanların her şeyleri cânândır. Onları sevgiliye kavuşmak teselli etmez; sevgili olmak paklar ancak. Biri yâre kavuşmak ister; diğeri yâr olmak.
Kul olmak, emredilen ibadetleri harfiyen yerine getirmekle başlar ama bitmez. Ibadetlerden geri kalan zamanlarda yaptığımız her bir işi bir ibadet şuuruna boyamak ve nihayet günün tamamını secdede geçen anların idrakine
bezemek, kulluk budur.
İbadetlerimizi bile hiç bitmeyen ve hep çok önemli işlerimizden arta kalan zamanlarda aradan çıkarıvermeyi alışkanlık eden bizler, sâir zamanlarımızı ne yapıp, nasıl edip de ibadet kıvamında yaşayacağız?
Soru güzel, dert büyük, Allah Kerim.
Bazen olur böyle. An gelir, sen elini açar istersin, verir yahut vermez mülk O'nun. Ama bazen O vermeyi murat eder, hissettirir, sana el açtırır. Böylesi anlar gariptir. İsteyen de O'dur, veren de! O bir şey ister de istediği olmaz olur mu!