Madem döneceğimiz yer kendimiz idiysek, bu gidiş gelişler ne diye?
Yoksa, kendimizi bilmek için miydi bu yitişler ve gidişler?
İnsan, kaybettiğinde bilirmiş ya neyi kaybettiğini...
Ve ancak yitirilen kıymetli olurmuş ya insanın nezdin-de!
Belki de kendi kıymetimizi anlamak içindi kendimizi kaybetmeler ve kendimize gelme ümidiyle!
Belki de neyse neydi!
Belkilerle dolu bir serüvendi başlayan ve belkilerle biten.
Çoğu zaman, karşımızdakilerde gördüğümüz kin ve nefret, aslında, bizim içimizde olanın yansımasıymış sadece.
"Yükselirken sen, herkes eteğinden tutunmak için can atarken, düşüşe geçtiğinde tek tek kopuyorlar senden.."
Sayfa 67Kitabı okudu
Gerçek dediğimiz şey, anda olandır. Aslında ne geçmiş vardır ne de gelecek! Andır tek yaşanan, andır tek gerçek!
Biliyorsun, atın iyisine doru, yiğidin iyisine deli derler. Deli olmak, birçok kendini akıllı zanneden aptalların aptallığından daha iyidir. Ve dünya tarihine baktığında, insanlığa, deli diye nitelendirilen dâhiler yön vermiştir, unutma!
Sabır, her derdin dermanıdır. Sabretmek iyidir. Ve belki şu an ihtiyacın olan tek şey, sabretmeyi bilmektir!