Garip de olsa aşk gibi bir şey hissediyordum.
Nereden gelmişti? Hangi çöplükten? Hangi sefil, kendini bilmez yaşamın derinlerinden? Hangi verimsiz, cılız toprak üzerinde büyüyor bu tropik çiçekler? Hangi güneşin ışınları altında?
Tek şerefli yol hataların, hayal kırıklıklarının ve umutların yoludur. Yaşam, iyilik ve kötülük sınırlarının deneyimlerle ortaya çıkarılmasıdır. Başka yol yoktur.
Nerde buluşacağız diye sormadım bile. Bunun önemi yoktu. Belki cennette. Çünkü cennet, buluşma yeriydi. Başka da bir şey değildi. Bir yakınınla buluşabileceğin ortak bir hücre...