Röportajcı gerçekleri aktarır. Bir röportajcı için en önemli şey ,yalan söylememektir. Çalışma heyecanını bundan alır. Röportaj için stil demek ,dilsizlik demektir. En az yalan dilsizlikte vardır.
Bir kadında umursamazlıkla kaygının bir arada bulunabileceğini gençlik yıllarımdan beri anlayamamışımdır.
“Puşkin kadınların peşinden koşuyordu . Dostoyevski, kendini kumara kaptırıyordu. Yesenin içki alemlerinde geziyor ve lokantalarda kavga ediyordu .Erdemlerle aynı ölçüde kusurlar da dahilere özgü şeylerdi….”
“Öyleyse sen yarı yarıya dahisin “ diyordu karım, “çünkü epey kusurun var.”
Eğer yanlış yaşıyorsan ,er ya da geç bir şey olur.
Aslında karabasan ve umutsuzluk en kötü şey değil. En korkunç şey kargaşa.
Konuşması klasik müzikle, soyut resimle ya da saka kuşunun ötüşüyle hasımdı. Duygular apaçık bir biçimde anlamın üzerine çıkıyordu.
İlk kadehi kolayca geri çeviririm. Gel gör ki durmayı becermem . Motor iyidir de ,frenler tutmaz.
Onu edebiyatı ahlakın üstündedir . Ahlakı yener ve hatta onun yerini alır. Onu edebiyatı duayla ,doğayla hasımdır..
Evli bir çift olarak yumuşak başlılık gibi bir lükse sahip olabilmişlerdi.
“Uyuyor muydun?” Sorusunu çoğu insan neredeyse hakaret sayıp rahatsız olur.