"Kalbe sükûnet gelince insanı yerin altına koyarlar."
"Bu fani güzergahta ebedi olmaya layık ne kadar an ve saniyeler var."
Bu ağaçlar, çiçekler ketumdur. İnsan değil ki ihanet etsin!
Sayfa 77Kitabı okudu
Yüzüm siyahsa ruhumun da karanlık mı olması gerekir? Ben bir eksik vücutsam bir kalbe de sahip değil miyim?
Sayfa 77Kitabı okudu
Gençlikte zevk, insanı çoğunlukla yanıltır…
Sayfa 54Kitabı okudu
Bu fani güzergahta ebedi olmaya layık ne kadar an ve saniyeler vardır…
Ebedi bir tebessüm, sonsuza dek sürmeye layık olmaz mı?
Sayfa 45Kitabı okudu
Senin bana ne kadar tesir ettiğini biliyor musun? Beni gündüzleri düşündüren, gece sabahlara kadar uyutmayan hep sensin.
Sayfa 43Kitabı okudu
Bir kuşun ötüşüyle bir çocuğun ruhu arasında münasebet vardır
Sayfa 7Kitabı okudu
Zararı yok ... İlk gördüğüm zaman senin gözlerin kalbimde ölümcül yaralar açmıştı...
Zaten yaşamazdım...
Sayfa 84Kitabı okudu
Doğu'nun hayal ürünlerinden olan, nisan yağmurlarının ilk damlasını içine alarak kapanıp da bir inciyi sakladığı düşünülen sedefler gibi, Celal Bey'den ilham aldığı aşkı saklayan kalbi hiçbir emel ve arzunun nüfuzuna müsaade etmiyor, hiçbir kimseden gelecek lütuf ve sevince açılmıyordu.
Sayfa 80Kitabı okudu
Ağlayamadığımız zamanlar, bizde o gücün de mahvolduğu zamanlardır ki onun yerine geçen etkili bir sessizlik en şiddetli hüzün gözyaşlarından daha yakıcıdır.
Sayfa 47 - Koridor yayınlarıKitabı okudu
Eğer derin bir kendinden geçişle eğilen başını kaldırıp da arkasına bakacak olsa, sevdiğinin
ilk defa, "Bilmezsin seni ne kadar seviyorum" sözünü İşitecek, yüzünü görecek. Kırılmış bir gönül, satılmış bir aşk, mazi olmuş bir istikbal, hep orada, arkasında duruyordu.
Sayfa 81Kitabı okudu
Acaba Nil'in bu dehşetli, bu ölümcül girdap ve selleri bu zavallı Dilber'i, bu bedbaht esiri nereye götürüyor? Hürriyetine ...
Sayfa 86Kitabı okudu
Üzerinde hüzünlü ayın donuk ışığından başka bir renk olmayan o çehrede, bütün elem ve ıstırabın dindiği, bütün sevda ve emellerin söndüğü görünüyordu.
Sayfa 86Kitabı okudu
Galiba emanet edecek bir sırrı, teslim edecek son bir sözü vardı. Fakat kime söylemeli? Nehir merhametsiz! Ağaçlar hissiz! Bulutların arasında büsbütün kurtulmaya çalışarak ışık
saçan ay kayıtsız!
Sayfa 86Kitabı okudu