Varoluş sancısı çeken Antoine Roquent'in günlüklerinden oluşan bir Roman.Okuduğum en karmaşık anlaşılması zor Kitaplardan birisi oldu.En çok okunanlar arasında olması da ilginç sanırım zor anlaşılmasının etkisi var veya meraktan okunuyor.Ben meraktan okuyanlardanım ve okurken sık sık bu Antoine ne anlatmak istiyor diye sordum ve ne okuyorum ben demekten kendimi alamadım.Antoine gözlem yeteneği yüksek bir karakter konudan konuya geçmesi ve anlatmak istediğini karmaşık şekilde anlatması okumayı zorlaştırıyor.Resmen bitsin diye okuduğum bir Kitap oldu.Antoine'nin Ruh halini anlatan bir bölüm:"Bulantı yakamı bırakmadı,yakın zamanda bırakacağını da sanmıyorum.Ama artık ona katlanmıyorum,bu geçici bir huysuzluk ya da bir hastalık değil:O benim."(s.186).Bu kitabı tavsiye edermiyim asla çünkü,insan ruhuna dokunan bir yanı yok.Bende uyandırdığı hisler Kafa karışıklığı,anlamsızlık ,amaçsızlık ve biraz'da Bulantı.:)
