Evet, dedim, her zaman, ama her zaman, bir gün evveline göre daha fazla yaşayabilir insan.
Neden olmasın?
Daha uzun değil, daha huzurlu değil, daha fazla; belki kısacık ama daha fazla…
Çünkü etrafına neşe saçan, umutsuzluktan yaratılmayan ve aşkın elleriyle düşlerin beşiğine konulmayan bir insan, hayatı boyunca varoluş kitabında boş bir sayfa olarak kalacaktır.
İnsan her zaman çelik gibi iradeli olamaz, her zaman dimdik duramaz ve nihayetinde mücadele için bir araya gelmiş kuvvetlerden oluşan yumağı coşku içinde çözmek de bir mutluluktur.