Pişmanlık, yüreğime kurşun gibi düşüyor.
“Beni herkes sevdaya asi sanır,
Oysa aşk, beni nerde görse tanır,
Hasret tanır,
Zulüm tanır,
Ölüm tanır,
Yüzüm yüzümden utanır..”
Yüzüm yüzümden utanır ustam.
Yüzüm yüzümden utanır.
Yorgunum ustam yorgunum
Beni herkes sevdaya asi sanır, Oysa aşk, beni nerde görse tanır, Hasret tanır, Zülüm tanır, Ölüm tanır, Yüzüm yüzümden utanır...
Yalnız kalan bir adam
Hiç yalnızlığından kimseye bahsedebilir mi? Hayır, bahsedemez.
Beni herkes sevdaya asi sanır,
Oysa aşk, beni nerde görse tanır,
Hasret tanır,
Zulüm tanır,
Ölüm tanır,
Yüzüm yüzümden utanır.
Yorgunum ustam;
Tut yüreğimden ustam tut, Tut beni, sür güne...
Saat On İkiyi Beş Geçiyordu
Düş bahçelerim yağmalanıyordu,
Herkes payına düşeni alıp giderken.
Bütün kimsesizliğimle,
Bütün çaresizliğimle,
Bütün çıplaklığımla, kalıyordum karanlığın koynunda;
Üşüyordum,
Tepeden tırnağa buz kesiyordu yalnızlık.
Saat on ikiyi beş geçiyordu.
Şair:Serkan uçarKitabı okudu
Hüzün.
Zaman, can çekişirken,
Akrep yelkovan, arasında;
Bir adım öteye gidemezken geceden,
Ay, ışığını çekerken sinesine,
Yıldızlar çekilirken kuytu karanlıklara,
Hüzün, bakır bir çaydanlıkta demleniyordu,
Ve ben, son sigaramdaki dumanları da hapsediyordum içime,
Saat on ikiyi beş geçiyordu.
Beni herkes sevdaya asi sanır,
Oysa aşk beni nerde görse tanır.
Hasret tanır,
Zulüm tanır,
Ölüm tanır,
Yüzüm yüzümden utanır…
Beni herkes sevdaya asi sanır,
Oysa aşk, beni nerde görse tanır
beni herkes sevdaya asi sanır,
oysa aşk, beni nerde görse tanır,
hasret tanır,
zulüm tanır,
ölüm tanır,
yüzüm yüzümden utanır.