Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Sarstı.
Sarsan ilk şey dinlemeye başladığımda duyduğum sesti. Aylin Balboa’nın sesi. O an sadece garipsesem de ileriki dakikalarda bu sesin içinde hayata dair acılar saklı olduğundan emin olacaktım. Yazarın hayatına ve kendisine dair hiçbir şey bilmeden, emin olacaktım. Bir hüzün, ama bir rengi olacaksa bence sarı renkli bir hüzün, kelimelerden kulaklara sızıyordu.
Sarsan ikinci şey hepimizin gündelik hayatta kullandığı kelimelerin, cümlelerin öyküleri ardı ardına dinlememi engelleyecek kadar ağır gelmesiydi bana. Neden böyle hissediyorum bilmiyorum fakat içinde dünyanın en eğlenceli öyküleri yazsaydı bile kitabın sanki insanın göğsüne oturan bu ağır havası var kalacaktı sanki.
Çok etkilendim öykülerden. Hepsi insan içinden çıkmış, hepsi gözümüzün önünde, hepsi çıplak, hepsi sade, bu nedenle de dokunuveriyorlar kalbe. Benim için böyleydi en azından. En yakın zamanda kitabı temin edip kitaplığıma katacağım ve mutlaka bir kez de okuyacağım. Büyük ihtimal kulağımda yine Aylin Hanımın sesiyle.
Şehirde Yeni Bir Rüzgâr Başlayacak
Şehirde yeni bir rüzgâr başlayacak. Rengi değişecek her şeyin. Yapraklar döne döne kavuşacak toprağa. Şehrin sokakları, kaldırımlar, dilimize takılan türküler bir rüzgârın serinliğine takılacak, hüzün hiç uğramayacak semtimize.
Aşk ile gireceğiz sokaklara, çiçekleri aşk ile koklayacağız. Bir düş kuracağız içinde sevmek olan. Şehirler açacak kapılarını aşk ile.
Hayat bir devr-i daim. Ne kadar da hızlı değişiyor her şey. Bir yıldız kayıyor usulca. Bir çocuk yolunu kaybediyor. Bir rüzgâr zamansızca saçlarımı dağıtıyor. Bu mevsimi sevmeli miyim yoksa sevmemeli miyim? Ağaçlar bile yapraklarını terk ediyor. Yapraklar renklerini terk ediyor. Dağ, bayır, dört bir yan rengini kaybediyor. Bu kadar kayıp arasında ben kazanan olmak için sımsıkı sarılıyorum söze.
Arkamda ne kadar ses bırakacağım belli değil. Önümde kaç acı yitip gidecek? Gelişim tuhaftı, gelişim bir acemi ürperti. Eflatun bir ışık var üzerimde. Bu rengi nerden hatırlıyorum bilmiyorum. Dünyanın bütün ezgileri kulağımda. Her köşeden yeni bir ses yükseliyor. Her sesin ayrı bir rengi var bende.
Şehirde yeni bir rüzgâr başlayacak, kendine benzetecek hepimizi.
