Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
41
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
John ferrier salt lake city'li ölüm tarihi 4 ağustos 1860
Kısa zaman önce bıraktığı azimli yaşlı adam ve geride mezar yazıtı kalmıştı. Jefferson hope ikinci bir mezarın olup olmadığını görmek için etrafına çılgınca baktı ama hiçbir işaret yoktu. Leucy, yaşlıların oğlunun haremi olmak için korkunç takipçileri tarafından kaderini tamamlamak üzere görülmüştü. Genç adam kızın talihinin keskinligini ve onu engellemek için yeterli olmayan güçsüzlugunu fark edince yaşlı çiftçiyle birlikte bu sessiz mezarda yatmak istedi. Mücadeleci ruhu çaresizliğin yarattığı ataleti yine savurdu.
Sayfa 173Kitabı okuyor
Cesedimi mezar taşına astım öyle geldim,
Yorgun bir yolcu gibi, yılların yükü sırtımda.
Ölüm sessiz sedasız geldi, bekledim,
Bir nefes gibi geçti, iz bırakmadan.
Baktım, gözlerim karanlığı delip umudu aradı,
Bir yıldız misali, karanlıkta parlayan.
Ruhum bir kuş gibi özgürlüğü aradı.
e.
Tom sadece on yaşındaydı. Ölüm, korku ve dehşet hakkında çok az şey biliyordu. Ölüm, o altı yaşındayken göçüp giden Büyük-büyükbaba’nın kutusunun içine düşmüş büyük bir akbaba görüntüsüydü; sessiz, içine kapanmış, artık nasıl iyi bir çocuk olunacağını ona söylemeyen, artık politika üzerine özlü yorumlar yapmayan, tabutun içindeki muma benzeyen şekildi. Ölüm onun için, yedi yaşındayken bir sabah uyanıp beşiğine baktığında,
erkekler küçük bir hasır sepetle onu alıp götürmeye gelinceye kadar, kendisine görmeyen, mavi, sabit ve donuk bir ifadeyle bakan küçük kız kardeşiydi. Ölüm, dört hafta sonra kızın yüksek iskemlesinin yanında dururken, onun bir daha gülerek ve ağlayarak asla bunun içinde olamayacağını ve doğduğu için onu bir daha kıskandıramayacağını birden fark etmekti. Ölüm buydu. Ve ölüm, görünmeyen, ağaçların arkasında yürüyen ve duran; bu şehirde, bu sokaklarda son üç yılda bir, iki, üç kadını öldüren; ışıkları zayıf olan bir sürü yere yılda birkaç kez girmek için kırsal kesimde bekleyen Yalnız Adam’dı. Bu Ölüm’dü...
00:15
Gecenin bu saati, vakit sessiz,
Ölüm üşür, ağaçlar sessizce izler.
Tırnak tırnağa inat, bir balık sıçrar,
Heyecanla dolu su, yaz rüyasını çağırır.
Ses dalgalarında saklı derin sırlar,
Yaz rüzgarı taşır, geçmişin yüklerini.
Inatçı bir dal gibi, bükülmeden direnir,
Gecenin bu saatinde, vakit ölümü anlar.
Bu karanlık gecedeki gidişin bir dönüşü var mı? Ne zaman evlerine yurtlarına, köklerine ve hayatlarına dönecekler?
Yabancılar gittikleri zaman. Evet o zaman topraklarına. tarlalarına dönecekler. Köyü yeniden şenlendirecekler, ocakları tütecek yine. Gece, sessiz ve ürkek bedenlerinin inleyişleriyle inildeyecek. Tencereler kaynayacak, dumanlar dağların doruklarına, göklere doğru süzülecek.
Sonra bir ruhsuz yalnızlık. Unutmanın açık hapishanesi. Bu kadar çok ve bu kadar sessiz olmanın cehennemi. Hiçbir iyiliğin soluk alamayacağı bir korku. Aynı şeyleri söylerken bile birbirinden nefret etmek. Yalnızca kendini seven bir aptallık.
Ölüm beklesin biraz.
Sayfa 61
Merak ediyorum yozlaşmamış birileri var mı diye.
Usandım. Sıkıldım. Para istiyorum
Eğer yoksa,
Uykumda sessiz bir ölüm!
Sitemizi ziyaret edebilirsiniz googleden girip sesliadres yazmaniz yeterli
Kuğuların ölüm öncesi ezgileri şiirlerim,
Yalpalayan hayatımın kara çarşaflı
bekçi gizleri.
Ne zamandır ertelediğim her acı,
Çıt çıkarıyor artık, başlıyor yeni bir ezgi,
-bu şiir -
Sendelerken yaşamım ve bilinmez yönlerim,
Dost kalmak zorunda bana ve
sizlere!
Çünkü saldırgan olandan kopmuştur o,
uykusunu bölen derin arzudan.
Büyüsünü bir içtenlikten alırsa
Kendi saf şiddetini yaşar artık,
-bu şiir -
Kuramadığım güzelliklerin sessiz görünümü,
ulaşılamayanın boyun eğen yansısı,
Sevda ile seslenir sizlere!
sen daha siste dolanan avare bir arzuyken, ben de tıpkı orada senin gibi dolanan bir arzuydum. derken birbirimize kavuştuk, şevkimizden yeni düşler meydana geldi. düşler zamansızdı, ölçüsüz birer boşluklardı. ve sen, yaşamın titreyen dudaklarında sessiz bir söz iken, ben de oradaydım; bir diğer sessiz söz. sonrasında yaşam telaffuz etti bizi, dünün anıları ve yarının özlemiyle yılları eskittik, çünkü dün fethedilmiş bir ölüm, yarın ise peşinden koşulan bir doğuştu.
Sayfa 6
