Ahmet Erhan: Koro Her Zaman Haklıdır
Koro: Yaşamdan başka ölüm yoktur
Mutluluk çocuklara mahsustur
Onların da ölümleri damla damla
Birikir aylarla, yıllarla
Yürüdükleri yollar bir tabuta dönüşür
Her insan kendi tarihiyle başbaşa
Boyuna dünyayla ilgili kitaplar okur
Sokağa bir ilmek gibi açılan camlarda
Bir katılma isteğinin acısını dokur
Kendi ayakizlerine basar oysa
Kendi kendine
VİVA VİVA VİVA GUİSEPPE VERDİ
İki keman bir çello bir viyola
İçimdeki aryalar yayli çalgılar dörtlüsü
Pandomimde özgürlük güneşi
Prelüdü sopranolar tenorlar
Yoksul bir kasaba le roncole
Aryalarla gün doğuyor
Doğuyor guiseppe verdi
Delal Dink: 'Ermeni olmakla gurur duymuyorum, nefretinizin altında boğuluyoruz'
Bundan yıllar önce Ermenistan Diaspora Bakanı’yla tanıştığımda bana “Ermeni olmakla gurur duyuyor musun?” diye sormuştu. “Hayır” dedim, “insanın doğduğu ırkla, milletle ilgili gurur duymasını anlamıyorum. Ben çocukluğumdan beri Türk olduğu için gurur duyan
-Merhumu nasıl bilirdiniz?
-İyi bilirdik!
-Size sormadım cemaat! Şu toprağa soruyorum, şu börtü böceğe soruyorum, şu dağa taşa soruyorum, şu dilsiz hayvanlara soruyorum, şu ağaçlara soruyorum, şu evlere, binalara soruyorum. Çünkü size sorunca tüm şerefsizler için bile "iyi bilirdik" diyorsunuz!
Kuşlar: Onu iyi bilmezdik. Balkonuna
Ötesi
saçakların buz kırgını
soğuk fırtınalar
boranlar yara doğru
sanrılar durulur duyulmaz
vakitlerden kehribar
şehr-i sefahatti kol kanat gerilmiş
kuşaklar tetikte
Sessiz koro...
Hepimiz kocaman bir koronun söylediği şarkıya sadece ağzını kımıldatarak eşlik eden
ama kendi sesini çıkarmaktan aciz bir noktadayız.
Andrei Tarkovsky
Noktalama İşaretleri
Nokta ( . )
1. Cümlenin sonuna konur: Türk Dil Kurumu, 1932 yılında kurulmuştur.
Saatler geçtikçe yollara daha mahzun bir ıssızlık çöküyordu. (Reşat Nuri Güntekin)
2. Bazı kısaltmaların sonuna konur: Alb. (albay), Dr. (doktor), Yrd. Doç. (yardımcı doçent), Prof. (profesör), Cad. (cadde), Sok. (sokak), s. (sayfa),
#şiirpostu
Dostoyevski’yi “Gece yarısı uykusundan uyandırıp sürüklediler, Kılıç şakırtıları duyulur hapishanenin avlusunda”
BİR YİĞİTLİK ÂNI
Dostoyevski, Petersburg, Semenowsk Alanı
22 Aralık 1849