463 syf.
10/10 puan verdi
"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."
Gülşiir
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
İçinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Dedesi hakkında böyle düşündüğü için kendinden utanıyordu ama evinde özgür oIamamak da çok sıkıyordu işte. O bir çocuktu. Bazen sokağa çıkıp arkadaşlarıyla oynamaya da ihtiyacı vardi, sessiz bir ortamda uyumaya da.. Aslında dedesinin iyi yönleri de vardı. Mesela; okul harçlığı veriyordu, degişik masallar anlatıyordu
Dedesinin anlattığı masalların birinde, masal kahramanı, "İnsan sevdiklerini incitmemeli," demişti. "Ben dedemi incitmiyorum ama o beni incitiyor," diye düşündü Nehir.
Kendine şu soruyu da sordu: "Ben dedemi seviyor muyum? "Seviyorsun... Hem seviyor hem de kızıyorsun. İnsan sevdiğine kızabilir," diye karşılık verdi iç sesi.
Bir soru daha sordu kendine: "Bana karışmasa, abdest alırken banyoyu su içinde bırakmasa, uyurken horlamasa ona katlanabilir miyim acaba? Iç sesi bu kez
de, "Seviyorsan katlanırsın elbette," dedi.
Seviyordu ama katlanamıyordu işte. Epey düşündü ama işin içinden çıkamadı. Üstelik uykusu da gelmişti. Dedesi henüz odasına çekilmediği için horlama sesi duyulmuyordu. Düşünmeyi bırakıp derin bir uyukuya daldı.
...
Sayfa 24Kitabı okudu
