Baron, gözü ondan başkasını görmeyen bu kadının tuhaf değişimini en az fark eden kişiydi; öyle ya, kim dönüp kendi gölgesine bakardı ki? Gölgesinin sadakatle sürünerek ve sessizce adımlarının arkasından geldiğini hissederdi insan...
“Biraz da kendin için yaşayınca güzelleşiyor hayat..
Biraz durup soluklanınca dinleniyor yürek...
Gelmeyeni umursamadığın,
Gideni sessizce uğurladığın,
Sadece kendin istediğin için bir şeyi yaptığın zaman özgürleşiyor insan...!”
...
Çığlıklarımı at vuruldu; içim paramparça rüveyda
Gölgelerin ardına sakladım kusurumu
Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
Ben burda damla damla eriyip akıyorum
Yine de, çiğnetemem kimseye gururumu
İstenmediğim yeri sessizce terkederim
Hatıra kalsın diye bırakır da ruhumu
Mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim.