her şeyden mülk olur da, bi sevmekten, bi de ölümden mülk olmaz...
«İnsanları sevindirmek, onları biraz gülümsetmek, onların kaygılı yaşamlarını ta içten, yürekten patlayan gülüşlere dönüştürmek isterdim» diyor. «Ama çiçeklerimiz bir demet hüzünken.» Sonunu getirmemişti.
Sayfa 304 - EpubKitabı okudu
«Sana yeni şiirlerimi okuyayım» demişti.
«Şiir mi yazıyorsun?» diye sormadı.
Sayfa 303 - EpubKitabı okudu
Sessizlik şimdi durduğu yerde, bu boşlukta asılı kalamaz. Sessizlik de ağar, yeni bir şeye dönüşür; sessizlik sesini er geç duyurur.
Sayfa 292 - EpubKitabı okudu
Kilometreleri yakın yapmak, gitmekleri ölüm olmaktan çıkarmak sağlandı bize. Bu da sağlanmadıysa, bunu da sağlayamadıysak ne sağladık?
Sayfa 239Kitabı okudu
«Gitmek biraz da ölmektir»
Sayfa 239 - EpubKitabı okudu
Bildiklerim? Yani sevdiklerim demek istiyorum. Pek çok sevdiğim. Çok sevdiğim. En çok sevdiklerim. İnsan -sevdiklerini ıssızlıkta en çok seviyor. En çok arıyor. Günlük koşturmalar sırasında yitirdiklerini. Adını aklına bile getirmediklerini. -
Sayfa 205 - EpubKitabı okudu
_Rüya, gören olmadan da var olabilir. Rüya gören olmadan rüya mevcut olduğunda ise bu özgün gerçeklik gibi gelir. Siz yoksunuz ama kozmik bir akıl var. Brahma var. Bu yüzden bütün alemin Brahma'nın gördüğü bir rüya olduğunu söylerler. Bütün bu dünya bir rüyadır, bir mayadır. Ama bu her şeyin, tümün bir rüyasıdır. Kişisel bir rüya değildir.
O, artık beyaz bir sütun gibi batıya dönük durmaktadır; doğan ebedi düşünce Güneşinin ilk ve en muzaffer dalgaları yüzünü aydınlatır.
Kafkasya'daki savaşın niteliği değişiyordu. Muhafız Alayı'ndan çok sayıda parlak genç asker, düzenli Güney Ordusu'na ve dertlerinden kurtulmak ya da vakit geçirmek için onlarla birlikte savaşan sürgünlere ve paralı askerlere katıldı. Yeni gelen askerler, savaşın gidişatını derinden etkileyecekti. Ordunun tam teçhizatlı olmasına
“Ruhlar yığınına dikkatle bak. İnsan hayatının fırtınalı denizinin üzerinde nasıl sallandıklarını, bitkin ve kanayarak, kırık kanatlarıyla kabaran dalgalara peş peşe nasıl düştüklerini seyret. Haşin rüzgarlarla savrulmuş, fırtınayla kovalanmış ve hortumda sürünlenmiş halde ilk büyük girdapta kaybolup giderler.”
Sayfa 14
Açgözlülüğün Arketipi
“Benim sözlüm, benim fildişilerim, benim istasyonum, benim nehrim, benim…” Her şey ona aitti. Issızlığın muazzam bir kahkaha patlatarak gökyüzündeki yıldızları sarsacağını duyma beklentisiyle soluğumu tutuyordum. Her şey ona aitti - ama bu önemsizdi. Önemli olan onun neye ait olduğu, hangi karanlık kuvvetlerin onun üzerinde hak iddia ettiğiydi.
Sayfa 74 - İş Bankası Kültür Yayınları
İnsanları sevmek için ille ölmelerini mi beklemek gerekir?
Sayfa 112Kitabı okudu
Ama son birkaç gündür ölümden önceki bir son dilek gibi sürekli bunu yeniliyor:
"Tek bir gece deliksiz bir uyku uyuyabilsem!"
Sayfa 164Kitabı okudu