Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Uysal Kız
Bugünkü son paylaşımım "Neler oluyor, oldu?" diye sorduran bir kitaba dair olacak kitap dostum. Özetleyeceğim çünkü bende uyandırdığı hisleri anlatabilmemin başka yolu şu an için yok.
Bir kızcağız... Çocuk denecek yaşta ama yetişmeye zorlanmış. Elinde avucunda ne varsa rehinci dükkanına bırakıp iş ilanı için gazeteye koşuyor. İş
sahafta denk gelip aldığım bir kitaptı, nedense kendimi yazarın dünyasında hissedemedim. yine de genele baktığımda sona doğru sevdim, en sevdiğim alıntıyıyı ekleyeyim:
acı ve yoksulluk, insanı içten kılar. ben daha da ileri gidip, çekilen acının sevinç yarattığını söyleyeceğim. kolay elde edilen mutluluğun kaypaklığı, kazanılmamış zevkin bayağılığı, narsis gibi duygusal mutluluklar, sinirlerimizi bozar, insanı yaşamın asıl insanca değerlerinden yoksun bırakır ve büyük acılarla karşılaşmamış insanlara özgü zayıf yaşam kaynaklarını kurutur. bu kaynaklar da doğadaki su kaynakları gibi, düzenli bir şekilde, her geçen gün biraz daha gür akabilmeleri için ele alınıp işlenmeleri, genişletilmeleri, derinliğine kazılmaları gerekir. oysa sevinç kaynaklarımızın akışını fazlalaştıracak tek bir kaynak vardır; acı! evet yalnızca o içten kılar bizi, ama acıyla yoğrulan insanın kendine ters bir hayranlık duymaması koşuluyla; çünkü ömür boyu kuş gibi hafif olmak gerekirse, elimizden akıp giden altınların hafifliğini hissetmek, bitlerin kalıcı izlerini taşımaktan çok daha iyidir. yoksulluğun hayranı olmadım, ayrıca da onun verdiği budalaca acıya hiç hevesli değilim; ama bir kez onun denizine düşünce, gülünç bir umutsuzluk içinde, suyun yüzünde kalmaya çabalamaktansa, en dibine inmeyi yeğlerim: sizi ürküten, bende gördüğünüz bu yazgıya boyun eğiş, sessizlik ve dinginlik bundandır işte.
Yazmanın Felsefesi=5/5( Bir hikaye değil, yazarlık üzerine bor deneme.)
Şişede Bulunan Not=3/5
Berenice=5/5
Morella=5/5
Bir Aslanın Hayatından Pasajlar(Aslanlaşma)=5/5
Hans Pfall Diye Birinin Benzeri Görülmemiş Serüveni=3,5/5 (Herkese hitap eden bir hikaye değil. Bazı okurlar bu hikayeden benden daha yüksek bir zevkle ayrılabilirler.)
Normalde bu kitaba vereceğimden çok daha yüksek bir puan verdim ve bunun birkaç sebebi var. Birincisi genç yetişkin kitapları arasındaki kitapların genellikle böyle konular işlemiyor olması. Bir diğeri travma dediğimiz şeyi sade ama gerçekçi bir şekilde ele alması. Sonuncusu da ikinci kez okuyor olmama rağmen sonunda hüngür hüngür ağlamış olmam.
"Bir kör'ün bir sağır'a 'Çok güzelsin...' demesi miydi 'Aşk'?" "Çıkılmaz! yazdığı halde, ille de girdiğim sokağın adısın sen; Aşk!" "Cennet onun kokusundaydı çok zamandır... Yeri gözlerinde durağı yüreğindeydi..." "Sessizlik en çok sen yanımdayken acıtıyor beni. Sözlerin, başka sırların kapılarını aralayan sır
Kitabın ilk yarısında gerçekten sıkıldım. Içinde doğru dürüst konuşmanin olmadığı, olunca da ayni şeylerin, farklı cümlelerle konuşulduğu, sürekli bir sessizlik içinde, insana itici gelen karakterlerin sürekli düşünüp bakıstıgı kimi Avrupa filmleri gibiydi( Ben Hollywood'cuyum:) Ikinci yarıda karakterlerle nihayet empati kurup merak duygumu geri kazandım. Sonuna kadar da aynı ilgiyle okudum.
"Kimseyi göründüğü şekliyle yargılamamak lazım. Her insanın bir hikayesi vardır" kıssadan hissesini aldım almasına da, daha önce bu mesajı aldığım, cok daha etkilendiğim kitaplar olduğu için Düşerken şiddetle tavsiye edeceğim bir kitap olmadi
