KARADUTUM ŞİİRİNİN HÜZÜNLÜ HİKAYESİ .....
1949’da bir gün İstanbul Büyük Kulüp’teki bir toplantıda, davetliler Bedri Rahmi Eyüboğlu’ndan bir şiir okumasını istediler. Eyüboğlu ayağa kalktı ve Karadut’u okumaya başladı:
“Karadutum, çatal karam, çingenem
Daha nem olacaktın bir tanem
Gülen ayvam, ağlayan narımsın
Kadınım, kısrağım,
Ahmet Kaya
Titrek bir mum alevinin havaya bıraktığı bulanık bir is
Ve göz gözü görmez bir sis değildik biz
Beni bilimle anla iki gözüm , felsefeyle anla
Ve tarihle yargıla
Bal değildir ölüm bana , idam gül değildir bana
Geceler çok karanlık , gel düşümdeki sevgilim
Ay ışığı yedir bana
Ahh...ben hasrete tutsağım , hasretler tutsak bana
Bıyığımdan gül
Yazılmışsa toprağa sevda dururmu mehmetçik bir ihahlil uğruna.
savaşarak ölsede geriye kalanların gözü yaşlı
Umut olur vatana belki benimde dikerler mezarıma bir tek gül sevdiğinin gözü arkasında kalmasın diye.
Edgar Allan Poe
Bir Temmuz gecesi yazgı değil mi
(Hüznün eş değeri) yazgı değil mi
Bahçenin eşiğinde beni durduran
Ve koklatan pineklemiş gülleri,
Tek bir adım atılmamış gülleri:
Çünkü senin ve benim dışımda
Burada uyuyor bu rezil dünya.
(- Ey gökler! - Ey Tanrı!
Aslında tek olan bu iki sözcüğü
Duyduğumda nasıl da çarpar yüreğim)
-Senin ve benim
Konuş, belleğim!
Eylül’ün 6’sı, 7’si geldi mi, hep bir şeyler yazayım derim ve her yazışımda da hep aynı yazıyı yazıyormuşum duygusuna kapılırım. Çünkü her seferinde aynı acıyı, hüznü duyarım yüreğimde, aynı utançla kızarır yüzüm, aynı kara leke oturur göz-bebeklerime...
Bazen 62 yıl önce çocuk belleğime çakılıp kalmış Büyükada görüntüleri
Aceb la’lin mi şol, ya can-ı ahbab?
Aceb zülfün mü, ya zincir-i pürtab?
Gözümden akan, ey dilber, gamından,
Aceb hunabe mi, ya eşg-i innab?
Aceb geddin mi şol, ya serv-i butsan,
Aceb haddin mi şol, ya verd-i sirab?
Aceb aynın mı şol, ya sihr-i Babil,
Aceb dişin mi şol, ya lülü-i nab?
Aceb yüzün mü şol, ya hirmen-i gül
Aceb kaşın mı şol, ya tak-i mihrab?
Aceb şol mest-i sevda-i moğolçin
Menim bahtım mıdır, ya çeşm-i pürhab?
Nesiminin gözü yarin gamından,
Dürün dürcü midir, ya behr-i simab?