Her şeyin mükemmel olacağına dair umudumu hiç kaybetmedim. Mükemmellik dediğim acısız bir hayat değil, acıları dolu dolu mutlulukla bastırabileceğimiz bir hayat…
Kafamı dayadım yine bu akşam, odamın camını açtım içimdeki acıyı sakin ve soğuk rüzgarla dindirecekmişim gibi… Bir boşluğun içindeyim, bu duygular artık hissizliğimin belirtileriydi.
“Onlara ısınıp kaynaşasınız diye size kendi türünüzden eşler yaratıp aranıza sevgi ve şefkat duyguları yerleştirmesi de O’nun kanıtlarındandır. Doğrusu bunda iyi düşünen kimseler için dersler vardır.” Rum/21