Ne olurdu, sade ve sakin bir hayat arkadaşıma olaydı. Fakat benim, tamamen benim olaydı; her gün yanımda, gecelerin bana çocukluğumdan beri verdiği aciz bir haşmetle sokulduğum göğüs, sabahleyin yanımda uyanan gözlerin umku hep benim, hep benim olaydı. Hatta bir kör, bir budala, bir hasta, hiç kimsenin bakamayacağı, herkesin attığı bir sakat, bir alil olaydı, fakat benim olaydı! Kaybetme korkusu olmayaydı ve benim mahremiyetimde geçen saatleri başkalarıyla tekrar ettiğini, aynı evza, aynı, nazar aynı kelimelerle başka kadınları sevdiğini duymayaydım. Bu mariz ve fazla canlı muhayyilem benim dediğim bir adamın başkalarının, hem her ne suretle başkalarının olduğunu görerek bu azap dakikalarını yaşatmasaydı...
Sayfa 137Kitabı okudu
Bu dünyadaki en büyük korkuymuş meğer sevdiğini kaybetme korkusu. Çığlık atmaya çalışıp da sesini bile çıkaramadığın bir kabus sanki.
“Bu dünyadaki en büyük korkuymuş meğer sevdiğini kaybetme korkusu...”
"Bu dünyadaki en büyük korkuymuş meğer sevdiğini kaybetme korkusu."
Sayfa 214Kitabı okudu
Bu dünyadaki en büyük korkuymuş meğer sevdiğini kaybetme korkusu.
Sayfa 214Kitabı okudu
Bu dünyadaki en büyük korkuymuş meğer sevdiğini kaybetme korkusu. Çığlık atmaya çalışıp da sesini bile çıkaramadığın bir kabus sanki.
Sayfa 214 - Küsurat Yayınları 2. Baskı