Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.24
Dostoyevski'nin sadece iki novellasını okumuş biri olarak yorum yapmaya hakkım olmadığını ancak O'nun kült eserlerini okumak için sabırsızlandığımı belirtmek isterim. Bu uzun öykü bir imkansız aşk ve kızın sinir bozucu derecede olan kararsızlığı üzerine. Spoiler vermemek amacıyla kendimi kıstığım için yazılı anlatımımın sözlü olanına göre daha iyi olmasına rağmen tıkanıp kalıyorum. Her zaman istediğim şeyleri söyleyemediğimde böyle olmuşumdur... Kitabı çok beğendim çünkü bazen kendimden kesitler gördüm. Bununla birlikte 'herkes okusun aman ha' denecek bir kitap değil açıkçası. Kitapseverlerden kulak misafiri olduğum kadarıyla Dostoyevski'nin kitaplarında sıkça yer bulan hayata dair çıkarımlarına rastlamak mümkün. Bu da yeşilçam filmlerini aratmayan entrikalarla dolu bu kısacık kitabı çekici kılıyor sanırım. Sözlerime kitaptan bir alıntı ile son vermek istiyorum; "Niçin en olgun,en iyi insan bile başkalarından bazı şeylerini gizliyor? Eğer sırlarınızın rüzgarla birlikte etrafa yayılmayacağını biliyorsak, niçin içimizden gelenleri olduğu gibi, dosdoğru söylemiyoruz? Neden herkes olduğundan daha sert görünmeye çabalıyor? Bir insan, içini samimiyetle ortaya dökmeyi neden duygularına bir hakaret olarak kabul ediyor?" Dostoyevski/Beyaz Geceler
He bir de seven, sevdiğine, sevdiğini söylesin arkadaş!
Kişi sevdiği ile Beraberdir
Lafla peynir gemisi yürümüyor. “Onu seviyorum!” diyorsun ama onun dediklerini yapmıyorsun. Dediklerini yapmadığın gibi bir de onun hoşuna gitmeyenleri güle oynaya işliyorsun. Dilde seviyorsun, ama gönülden tasdik etmiyorsun. Dolayısıyla tatbik de etmiyorsun. “Bu zamanda böyle şeyler mi kaldı Allah aşkına!” diyorsun. “Hem bak, yapan tek ben miyim?”
Efendimiz (s.a.v)’in buyurduğu gibi;
“Seven sevdiğine sevdiğini söylesin.” Nâsipse armağan, değilse imtihan olur. Ama söylesin susmasın yoksa sonu hüsran olur..
Bu kitapta yaşanmış gerçek bir aşk hikayesi kaleme alınmış. Sonu imtihan olan, bu dünyada kavuşmanın nasip olmadığı bir hikaye..
Bu hikayeyi yaşayan ablamız, yıllar sonra da olsa yaşadıklarını herkesin bilmesini istemiş. Yıllar sonra ise isteği gerçek oluyor. Aşk acısını, yaşadıklarını defterine yazan abimizin defterini bulan torunları hikayeyi kaleme alıyor. Çok tuhaf görünen ama bir o kadar da nâsibin gücünü gösteren bir olay :)
Yazar arkadaşımız, henüz kitabı çıktığı 2016 yılında üniversite 3.sınıf öğrencisiydi. Yani acemi, çaylak olarak nitelendirilebilecek bir zamandaydı. Ama ona rağmen kaleminin gücünü çok güzel nakletmiş. Böyle bir eserin günümüz nesiline aktarılmasına O, 1000k’da yer almasına da ben vesile olmuş olduk :)
Okunması ve kütüphanelerde yer alması gereken bir eser. Ama yazar arkadaşımızın ilk kitabı olduğunu unutmadan :)
Kalbin kalbe meyil etmesi Allah’tandır. Sadece bazı insanlar sevmeyi bilmiyor ya da sevginin ne olduğunu..
Bilmedikleri için de nefsin arzusunu aşk sanıyorlar. Üstad bu durumu çok güzel özetliyor;
“Nefsin arzusuna aşk adını vermek, altın taç giydirilmiş kel kör bir başa benzer.”
Yollarımızın harama bulaşmadan, nasibimiz olan helale ulaşması duasıyla..
Keyifli okumalar :)
Sevdiğine güvenmeli insan şüphe etmemeli
Seven kıskanır sevdiğini güvendiği süre
Şüphe duydumu sevdiğinden güvende kalmaz inançta sevdiğine ne söylerse söylesin inanmaz güvenmez sevdiğine Othello'da gerçekleri öğrendikten sonra anladı, pişman oldu ama ne fayda Desdemona ölmüştü...
Kitabı çok büyük bir beklentiyle almıştım, Ayşegül Kocabıçak'ın kitaplarını çok beğenerek okumuş(özellikle Run Gülüzar Run çok ayrıdır) olduğum için çıkınca hemen alıp okudum.
Kitap bir aşk romanı diyebilirim, Fırat ve Dicle... Ne söylesem spoiler olurmuş gibi hissettiğimden çok ayrıntıya giremiyorum ama seven sevdiğine sevdiğini söylesin diyorum :D
Aşk romanları okumayı pek sevmediğim için sanırım okurken çok kitabın içine giremedim.
Diğer kitaplarını okumayanlar onları okusun, okuduysanız tüm kitaplarını bunu okumasanız da olur, hayal kırıklığı yaşamayın.
Koridor Yayınları’nın,Bez Ciltli Klasikler baskısından olan bu kitabı çeviri ve düzenleme açısından korkarak elime aldım ilk başlarda.
Ne var ki adından ve ana fikrinden de anlaşılacağı gibi bu önyargım için bir miktar mahçup oldum.
Birkaç küçük hata dışında okuma zevkinizi bozacak bir durum yok rahatlıkla tercih edebilirsiniz.
Ve evet okumaya
#ispanyoledebiyatı Altın Çağı’nın en önemli oyun yazarlarından biri olan #lopedevega ile selamlıyorum sizi.
Ana fikri, seven sevdiğine sevdiğini söylesin olan oyunda “kavuşursan meşk olur, kavuşamazsan aşk olur”dilemmasıyla karşı karşıyayız.
Aslında ortada hiç de öyle imkansız bir kavuşamama öyküsü yok, okuyun siz karar verin.
Esas kızı -ki kendisi Dona Ines -babası nüfuz sahibi, hali vakti yerinde, eli yüzü düzgün Don Rodrigo ile evlendirmek ister ama kızın gönlü, Don Alonso’dadır.
Her genç kızın rüyası Zetina dikiş makinası gibi cesur, zengin,yakışıklı, cevval, saygıdeğer bir soyludur Don Alonso.
Oysa ki Dona Ines pamuk kalpli mülayim babasına, “Muhterem pederim, ben bana uygun gördüğünüz Don Rodrigo ile değil Don Alonso ile evlenmek istiyorum. Biz birbirimizi seviyoruz,” deseydi onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine diyecektik.
Ama olur mu, olmaz! İlla bir allengirli haller, çevirilen dolaplar, bitmeyen kumpaslar, en afilisinden alicengiz oyunları...
Hayır, Allah dil vermiş konuşun diye, öyle değil mi? Cesaret öyle pelerin savurup kılıç ustalığıyla olmuyor işte, biraz da medeni cesaret gerek.
Olmayacak duaya amin demeye alışık bünyem, açık ara ihtimalin önüne geçerek finale koşan bu kavuşamama öyküsüne, “Siz neyin kafasını yaşıyorsunuz?” dedirtti.
Dipçem: Seçtiği konuları ulusal öykü ve efsanelerden, dönemin törelerinden ve mevcut entrikalarından beslenerek yazan Vega, bu eserinde
komedya ile tragedyayı birleştirmiş.
güzel isimli kitap :)
Bir süredir İş bankasından okumaya başladığım Türk edebiyatı klasiklerine bir yenisiyle daha devam ediyorum. Bu seferki durağımız Fatma Aliye Hanım, Türk edebiyatının ilk kadın romancısı olur kendileri.
Toplumumuzun kalbindeki yaraları ince sayfalarına rağmen derin tahlillerle işlenen “Hayattan Sahneler”, genel hatlarıyla çocukluğunu beraber geçirmiş, yedikleri ayrı gitmeyen 2 kadının evlendikten sonraki mektuplaşmalarını konu alıyor.
Farklı sözleşmeler üzerine kurulan iki arkadaşın evliliklerinde Mehabe’de saadet ve karşılıklı mutluluk pıtırcıklarını, Fehame’nin evliliğinde ise karınların tok ama duygusal açlığın çığlıklarını duyuyoruz. Eşinden sevgi ve sadakat görmek üzere evlenmemiş olan Fehame, mektuplarında eşinden bir kere olsun "seni seviyorum” duymadığını ancak evlenirken duygularını değil karnını doyuracak bir eş arandığından, onu mutlu edeceğine dair bir vaatte bulunmadığından dolayı içinde bulunduğu durumdan şikayet edemediğini sitemle çocukluk arkadaşına bahsediyor. Evliliğin mizaçların uygunluğu, karşılıklı sevgi ve sadakat olması gerektiğini de ekliyor satırlarına.
Osmanlının son dönemlerinde yazılan kitap kadının toplumda baş göstermesini amaçlarken sadece kadınlar için yazılmadığını, normal aile hayatında olması gereken birliktelikten anlıyoruz.
Seven sevdiğine sevdiğini söylesin diyerek noktalıyorum satırlarımı.
Sevdiklerimizle karşılıklı duygu sofralarında doymak niyetiyle…
