Şimdi çok pişmanım... Ona yeterince iltifat etmediğim, ne kadar tatlı, ne kadar hoş ve değerli biri olduğunu binlerce kere söylemediğim için çok pişmanım. Altın kalpli, alçakgönüllü, zeki ve çok da güzel bir kızdı... Bizdeki güzel kadınların hepsinde gördüğüm, güzelliğini sanki kendi yaptığı bir şeymiş gibi mağrurca ileri sürmek de hiç yoktu onda, şımartılma, sürekli övülme isteği de... Bugün onu kaybettiğim için olduğu kadar, ona hak ettiği kadar iyi davranamadığım için de, bak yıllar sonra hâlâ acı çekiyorum.
"İnsan, bazen geç kalıyor. Bir çaya, bir duaya. Birine. Bazen de birbirine...
Erteleyip duruyor, sevmeyi de sevdiğini söylemeyi de. Oysaki öğrenmemiş miydik, "Seven sevdiğine, sevdiğini söylesin!"