“ve kitabın sonu şöyle bitiyordu;
o ilk gördüğü, tanıdığı, güvendiği, sevdiği insan değildi artık.
seven yanılmış,
sevilen yabancılaşmıştı.”
Nazım Hikmet Ran
Ne diyordu şair?
Ne zaman imkansızı seversen,
işte o zaman gerçek seversin...🖤
Özdemir Asaf
Bütün kitaplarda seni okumak varmış.. 🖤
Ümit Yaşar Oğuzcan
Ne içimdeki sokaklara sığabildim.
Ve kitabın sonu şöyle bitiyordu ;
O ilk gördüğü, tanıdığı, güvendiği
sevdiği insan değildi artık!
Seven yanılmış ,
Sevilen yabancılaşmıştı.
Ve kitabın sonu şöyle bitiyordu;
O ilk gördüğü, güvendiği, sevdiği insan değildi artık
Seven yanılmış
Sevilen yabancılaşmıştı...
Ve kitabın sonu şöyle bitiyordu;
O ilk gördüğü, tanıdığı, güvendiği, sevdiği insan değildi artık!
Seven yanılmış, sevilen yabancılaşmıştı.
Sayfa 176
Çağımızın hastalığı bu; sevilen gider, kalbini ortaya koyarak seven kaybeder
Ve kitabın sonu şöyle bitiyordu;
O ilk gördüğü, tanıdığı, güvendiği, sevdiği insan değildi artık!
"Seven yanılmış, sevilen yabancılaşmıştı.'
.... ve kitabın sonu şöyle bitiyordu;
O ilk gördüğü, tanıdığı, güvendiği
Sevdiği insan değildi artık!
"seven yanılmış, sevilen yabancılaşmıştı."
İnsan bir kere sever.
Kalp sevdiğini bir kere söyler.
Tıpkı yaşamak ya da ölmek gibi.
Tıpkı yanmak ya da sönmek gibi.
Kül olmak ya da savrulmak gibi.
Canın çıktığı bedene dönmediği gibi.
Külün tekrar yanıpta sönmediği gibi.
İnsan bir kere sever.
Ve kitabın sonu şöyle bitiyordu;
O ilk gördüğü, tanıdığı, güvendiği, sevdiği insan değil di artık! "seven yanılmış, sevilen yabancılaşmıştı"
