Küçüklüğümden beri en çok gördüğüm kabus , uçurumdan veya bi yerlerden aşağı düşmek oldu hep.
Sonra, birgün…;
Mevlana, demiş ki,
“ Aşk ,uçurumdan düşmek gibidir, bunun için sevgiliye Yar denilir….” deyince… o uçurumun ucunda bi , “Mitolojik kahraman” gördüm ,ben uçtaydım ….Uçta olmak başını döndürüyormuş insanın , başı dönen insan , çocuk nasıl kapar gözlerini kapatıp ağlamaya başlar ….bende öylece kaldım , hiç bu kadar yüksekten ne baktım , ne düştüm …..kaybolmak istedim hiç olmamış gibi ….hiç olmamış olmayı tercih ederim .Bu ondan hiçbir şey eksiltmez , mitolojik kahramanlar böyledir. Hayatta herşey değişebilir “ Sevgi ve ölüm “ dışında….!!!