Yakasına bir beyaz çiçek tak; yaprağı tebessüm, tomurcuğu sevgi olsun. Sonbaharlara savrulan hasretleri topla bir bir, saman sarısı rüzgârlar alıp götürmeden...
“Bilmem. Hangi rüzgar savurdu beni?
Aklımda dalgalı deniz var fakat
Bir de bir geminin açık yelkeni
Ve tepede biri...
Korku ve acı
O günden olmuştur bana yabancı.
Ben uysal bir kalple edindim mesken
Haremin gölgeli bir köşesini.
Orada sessizce çiçek açarken
Bekledim ilk sevgi tecrübesini.”