Sevgi Duvarı
Sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
Kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
Dilimizde akşamdan kalma bir küfür
Salonlar piyasalar sanat sevicileri
Derdim günüm insan arasına çıkarmaktı seni
Yakanda bir amonyak çiçeği
Yalnızlığım benim sidikli kontesim
Ne kadar rezil olursak o kadar iyi
Kumkapı meyhanelerine
Kafama bir çeki-düzen verip
Dayayıp döşemeleyim içini.
Çalmadım öldürmedim ama
Daha kötüsünü yaptım
Na'aptım biliyor musunuz Reis Bey
Tuttum insanları sevdim.
Nedir bu içimde kopuşan sevinç
Ölecek miyim ne
İYİMSERLERİMİZİN İYİMSERLİĞİ
İy'etmiş Selçuklular geldiklerine
Osmanlılar da iy'etmiş
Bizden sonra gelenler de iy'edecekler geldiklerine
Gelebilirlerse tabiy
İy'edecek bir şey bırakmıyaca'az ki biz
Sayfa 103Kitabı okudu
Her sabah nereye gittiğini bilmeden bir işe giden..
Her akşam nereden çıktığını bilmeden bir işten çıkan...
Sevmediği hayatı yaşayan...
Sevmediği işi yapan...
Sevmediği kişilerle yaşayan...
Kalabalıkların yüzünden yaşamaya karşı, ne bir sevgi...
Ne de bir sevgisizlik işareti olmadan gelip geçen...
Her akşam evinin dört duvarı arasına sanki bir mezara girermiş gibi giren...
Gecelerini bir sıkıntı yorganının altında yalnız ya da yanındaki yabancı gövdeyle geçiren...
Bütün ölü kentlerin, ölü doğmuş çocukları!
Size bu ölü yaşamı hazırlayan Sermaye Sahibi Egemen Sınıftır...
Ve bu acımasız oyunun varlığı siz izin verdiğiniz sürece sürecektir.
Çalmadım öldürmedim ama
Daha kötüsünü yaptım
Na'aptım biliyor musunuz Reis Bey
Tuttum insanları sevdim.
|Sevgi Duvarı, Can Yücel
