Ruh ikizi fidanı
Bir gün çok güzel bir fidan diktim. Çok cılız ve küçücük bir fidandı. Etrafını taşlarla sınır yaptım. Manzarası da çok güzeldi. Yüksek bir tepede gölün karşısındaydı. Büyümesi için hiçbir neden yoktu. Onu sevgiyle de ekmiştim. Kalbimi oraya koymuştum. Can suyunu da verdim. Büyümeye hazırdı. Ne oldu nasıl oldu bir fırtına çıktı. Fidan ordaydı. Orada olmayan neydi peki. İste bugün baktığımızda fidan yine aynı küçük ve cılız fidandı. Eksik olan sürekli yanına gidememek sulayamamak ve en önemlisi de sevgini katmamak. Sevgi olmayınca fidan büyür mü büyümez. Şimdiden sonra büyür mü çok zor. Kocaman ağaç olsaydı da altında huzur bulsaydık...
