Ah canım Harika, ne yapsa annesine kendini sevdirmeyen Harika, her ne övgü alsa içinde boşluk açılan Harika, sen olduğun hal ile değerli ve sevilesisin canım. Başkasının seni övmesine, bir şart ile sevmesine ihtiyacın yok. İhtiyacın olan tek şey koşulsuz sevgi idi onu da görüyorum ki almamışsın ve bu anne ile de alamayacaksın. Merak etme böyle böyle güçleneceksin. Güçlenirken dikkat et çok sevdiğin ve gözünde yeri yükseklerde olan annene nefret duyma! O da bildiği hayatı yaşıyor. Kim bilir kimin hayatı? Sen ondan aldıklarınla büyü ve anneni babanı arkana al! Karşına değil!
Çok sarıldım Harikaya..
Duyduğu sözlerin canını acıttığını kendine itiraf edemeyen küçük kız; büyüyeceksin ve umarım bu itirafı kendine cesurca yapar ve tüm bu acıları sadece basamak yapabilirsin yürüdüğün yola..
Harika bir dille yazılmış, zekice kurgulanmış, sıradışı ile biyografiyi, tarihi, kurguyu, psikolojiyi, sosyolojiyi birleştirmiş. Tarihi bir roman mı? Değil ama gibi.. psikolojik mi? Değil ama gibi.. edebiyat mı anlatıyor? Değil ama gibi..
bir başka yönü de; Nazımları, Suat Dervişleri, Halide edip, Yahya Kemal ve dahası bildiğimiz isimleri, akan bir hikayenin içinde kah toplulukta, kah sofrada, kah mitingde denk gelerek görmek; onlara başka bir yerden baktırıyor. Bu fikri çok sevdim.
Yazarın kurgusuna, emeğine sağlık.
