Özlemek!
Birikmiş duygular var kalplerimizde. Mâvi bir denizin, en hâzin hüznü kadar buruk bir yanımız. Kimsenin bir bakışta anlayamayacağı, tecrübeli üzüntlerimiz gizlenmiş içimizde. İnsanın en garip hallerinde, bir ânı saklı sanki. Mutluluklar biraz uzakta, özletiyor kendini öylece. Anlayamadığımız bu hâllerimiz ne kitaplar yazdırıyor şâirlere haberimiz
Öğrendim ki...
Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız.
Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz,
Gerisini karşı tarafa bırakırsınız.
Öğrendim ki...
Güveni geliştirmek yıllar alıyor,
Yıkmak bir dakika.
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
Şimdiki Aklım Olsaydı Boşanmazdım.
“Üç çocuklu ve 14 yıllık evli iken eşimden ayrıldım. Ciddi huzursuzluklarımız ve kavgalarımız vardı. ‘Böyle devam edeceğine bitsin’ dedim. Oysa, bitirmek tek seçenek değilmiş. Bir de, ‘Böyle devam edeceğine, daha iyi olarak devam edebilmek için, ben ne yapmalıyım, ben ne yaparsam ya da ne yapmazsam evliliğim daha iyiye gider?’ sorusunu
Çaba istiyor sevgi. Tohum yetmiyor, çapa istiyor sevgi.
~ 
A. Ali Ural
10 Mart 2018
“…Bırak bu kitap çarpsın okuyanını. Sarsılsın ve kendilerine uzun zaman gelemesinler. Okuyanlar, “Dayanamıyorum okumaya, şüpheci biri oldum çıktım, bu nasıl iş anlamadım!” diyor. Her yerlerine şüphe bulaşsın bırak! Uykuları kaçsın, rahatsız olsun, yaşantılarından keyif alamasınlar bir süre…” diyor. “Kardeşini Doğurmak” kitabının
“Benim Sevgili Aliye’m,
Mektubunu aldım. “Ben fena kız değilim, senin meyus olmayıp saadetin için hayatımı şimdi fedaya hazırım!” diyorsun. Aliye, bana böyle şeyler yazma… Sonra ben sana deli gibi âşık olurum. Senin ne iyi kız olduğunu biliyorum. Muhakkak ki hayatımda yaptığım ve yapabileceğim en iyi iş seninle hayatımı birleştirmek oldu. Bundan
AĞLA BE ÇOCUK
Dedelerin sana ihanet etti
Koy sıralarını ağla be çocuk
Dünyayı kör nefsi için kirletti
Giy karalarını ağla be çocuk!
Dumanlı dağlar kar tutmuyor artık
Gülşende bülbüller ötmüyor artik
“
Boşyere yorulma gönül
Sevgi yetmiyor, yetmiyor.
Sebepler var ağır basan...
”